Η επανέκδοση του περίφημου «Εμπάργκο» του Θάνου Μικρούτσικου, σε στίχους Άλκη Αλκαίου,με τον Χρήστο Θηβαίο και τον Μίλτο Πασχαλίδη, 40 χρόνια μετά την θρυλική πρώτη εμφάνιση του δίσκου, είναι μια αξιοπρεπής και όμορφη δουλειά, που μας έκανε εντύπωση. Φυσικά τί να μας πουν επανερμηνείες, όσο καλές και να είναι, εμείς, που τότε ζήσαμε την δημιουργία του δίσκου από τα πολύ μέσα, με την Μεγάλη Μαίρη (Δημητριάδη), τον Θάνο και την άλλη σχεδόν καθημερινή παρέα! Αλλάζουν, όμως, οι καιροί, οι ανάγκες και οι άνθρωποι και όσο και αν είμαστε φανατικοί οπαδοί των αυθεντικών πρώτων εκτελέσεων είναι μια αντιφατική και πολύ συχνά τραγική έως άκρως γελοία κατάσταση οι επανεκτελέσεις. Στην συντριπτική πλειοψηφία μιλάμε σήμερα για κανιβαλισμό, εξόφθαλμη κακοποίηση θρυλικών έργων και τραγουδιών από ατάλαντους και αναιδείς νεαρούς. Έχει βρει το ξενόδουλο σύστημα και την ατάκα, την ορολογία: Το φρεσκάρουνε, το ανανεώνουνε!Πολύ απλά απαξιώνουμε με θράσος τους δημιουργούς, που δεν ήξεραν ενώ εμείς… Έτσι νομίζουν τουλάχιστον, γιατί ο χρόνος κάνει δικές του αξιολογήσεις.
Υπάρχουν, όμως, ευτυχώς, οι με σεβασμό και ταλέντο επανεκτελέσεις, που τιμάνε και τους δημιουργούς αλλά και τους ερμηνευτές, που τις κάνουν. Όπως στην εν λόγω περίπτωση, το «Εμπάργκο» του Θάνου Μικρούτσικου και του Άλκη Αλκαίου. Ευτύχησε επανερμηνείας μεστής και όμορφης (εκδόθηκε από το ogdoo music group). Τόσο ο Χρήστος Θηβαίος, όσο και ο Μίλτος Πασχαλίδης ήταν τα τελευταία χρόνια από τους τακτικούς συνεργάτες του Θάνου Μικρούτσικου, σε μέγιστο βαθμό εξοικειωμένοι με το έργο του, έχουν πάρει μέρος σε πολλές συναυλίες του. Ότι δεν φθάνουν το πρωτότυπο είναι πέραν κάθε αμφιβολίας, αλλά και γιατί να το προσεγγίσουν την εποχή της φανταχτερής φωτοτυπίας. Το τραγουδάνε με τον δικό τους τρόπο, σεβόμενοι τους δημιουργούς και την εν γένει ατμόσφαιρα του έργου. Προσυπογράφουμε, συμφωνούμε μ’ όσα έγραψε ο Φώντας Τρούσας:
«Πάντως, από το να είχαμε τίποτα άστοχες επιλογές, καλύτερα με Μίλτο Πασχαλίδη και Χρήστο Θηβαίο. Μπορεί να μην υπάρχει σχεδόν ουδεμία έκπληξη στις ερμηνείες τους, αλλά από την άλλη έχεις «δέσει», καθότι ξέρεις τι θα πάρεις. Το άλμπουμ κυλάει πολύ καλά. Ο Θύμιος Παπαδόπουλος έχει κάνει αληθινά καλή δουλειά, χωρίς εξεζητημένες επιλογές και κενές επιδείξεις, από την πλευρά των ενορχηστρώσεων, με τους μουσικούς να είναι άψογοι στις θέσεις τους (μια ιδιαίτερη μνεία για τον μπασίστα Γιώτη Κιουρτσόγλου, που γεμίζει με τον καλύτερο τρόπο το μεγάλο «κενό» του Γιώργου Ζηκογιάννη, στηρίζοντας όλο τον ήχο του άλμπουμ)».
Ούτε, φανταζόμαστε, ο Φώντας, ούτε εμείς, σίγουρα, θέλουμε κατά το ελάχιστο ν’ απαξιώσουμε τους δυο εξαίρετους ερμηνευτές, που διαθέτουν, άλλωστε, πολύ αξιόλογο, έως τώρα, έργο, αλλά όταν από την άλλη έχεις την μέγιστη Μαρία Δημητριάδη, σιωπούν ακόμα και τ’ αηδόνια!! Στην επανεκτέλεση του Όγδοο δεν υπάρχει, αν δεν κάνουμε λάθος, το ορχηστρικό Υστερόγραφο του παλιού δίσκου, καταχωρείται και το Spleen, όπου τραγουδά και ο Θ. Μικρούτσικος. Η συμμετοχή του Γιάννη Κότσιρα στο «Ερωτικό» είναι κατά την γνώμη μας ατυχέστατη, δεν χρειάζονταν σκυλοπόπ νότα ο δίσκος, μια χαρά θα ήταν χωρίς αυτήν.
Μια και μιλάμε για παλιές και νέες εκτελέσεις, μας έρχονται στο μυαλό κινηματογραφική ταινία οι συζητήσεις και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις στο σπίτι του Θάνου, της Μαίρης, στο στούντιο. Για τους στίχους του «Εμπάργκο» αλλά και την πάλαι ποτέ γραφική μονομανία του Θάνου: Κόντρα στον λαϊκισμό. Το παρατσούκλι κόντρα φιλέτο και πολλά άλλα. Ε, ρε τί είχε γίνει με τον στίχο του Β. Μαγιακόβσκι αν η τέχνη αντανακλά ή μεγεθύνει, αν είναι καθρέφτης ή φακός! Αείμνηστοι πλέον η Μαίρη, ο Θάνος, ο Νίκος Σταμάτης και άλλοι! Τί καρπερή κουβέντα για το «Κακόηθες μελάνωμα» και «αν είναι νόμος φυσικός να κάνει ο Χικμέτ διαδήλωση στην Ρώμη»!! Ωραίοι ιδεολογικοί καυγάδες τί θέλει, άραγε, να πει ο ποιητής! Ακόμα… ψάχνουμε οι εναπομείναντες, μάλλον ποτέ δεν θα το… βρούμε! Έτσι πρέπει!
Πάντως… καθρέφτης ή φακός χαρήκαμε πολύ το νέο «Εμπάργκο», γιατί μας γύρισε στην νιότη, στην καλλιτεχνική κυψέλη (όχι μόνο του Θάνου, αλλά της όλης εποχής), από όπου αυθόρμητα ξεπήγασε και η δική μας τέχνη. Πολύτιμη η συνεισφορά της επανεκτέλεσης του Θηβαίου και του Πασχαλίδη, γεφυρώνει το θρυλικό παρελθόν με το πεζό παρόν. Αφήνει και ένα πικρό (ρητορικό) ερώτημα: Λέει, άραγε, κάτι και τί ακριβώς, αυτός ο δίσκος και οι όμοιοί του, στα σύγχρονα παιδιά; Πού να ζήσει ο κόσμος την ομορφιά των δίσκων του Θάνου, του Μαρκόπουλου, του Λοΐζου, του Λεοντή, του Χάρρυ Κλυνν, της Μαίρης, της Φαραντούρη, του Ξυλούρη, του Χαλκιά, που εμείς βιώσαμε, όσο και όπως… Μένει, όμως, η διαρκής έμπνευση των εχόντων μέθεξη και η σχετικά διαχρονική Τέχνη, όπως έδειξε και η επανεκτέλεση του «Εμπάργκο». Τ’ άλλα, αποκλειστική δουλειά του πανδαμάτορα…
Έπαιξαν οι μουσικοί: Καλλίστρατος Δρακόπουλος (τύμπανα), Γιώτης Κιουρτσόγλου (ηλεκτρικό μπάσο),Μάξιμος Δράκος (πιάνο), Χρήστος Περτσινίδης (κιθάρες), Βασίλης Ραψανιώτης (βιολί),Δημήτρης Αγαθός (τρομπέτα, φλικόρνο), Μιχάλης Πορφύρης (βιολοντσέλο), Δημήτρης Κουφαλάκος (φαγκότο), Βαγγέλης Μαχαίρας (μπουζούκι), Θύμιος Παπαδόπουλος (φλάουτο, σαξόφωνο & επιμέλεια παραγωγής). Επίσης στις κιθάρες οι ερμηνευτές Χρήστος Θηβαίος και Μίλτος Πασχαλίδης. Εξώφυλλο Γρηγόρης Ψαλτάκος. Μια δουλειά, που αξίζει ν’ απολαύσετε!
Επίλογος η αναφορά του Θύμιου Παπαδόπουλου: «Το 2009 πιάσαμε την κουβέντα για το Εμπάργκο με τον Θάνο… Μου ανέφερε απλά ότι ένα τραγούδι, το Spleen, είχε ηχογραφηθεί, αλλά δεν είχε συμπεριληφθεί στην αρχική έκδοση και μου ανάθεσε να το ψάξω στις παλιές ταινίες. Δεν κατάφερα να το εντοπίσω. “Καλά δεν πειράζει! Κλείσε στούντιο θα το ξαναηχογραφήσω φωνή-πιάνο”. Ήταν 2018 όταν τον επισκέφθηκα με τις παρτιτούρες πλήρεις πλέον. Χαμογέλασε, κάθισε στο γραφείο του, πήρε μολύβι και μου έκανε παρατηρήσεις και διορθώσεις.
– Θάνο, θέλω πολύ να ζήσω την αναβίωση αυτού του έργου!
– Ναι, θα το συμπεριλαμβάνουμε πλέον στις συναυλίες και σύντομα θα το ηχογραφήσουμε ξανά, με τους ερμηνευτές, που είναι σήμερα κοντά μου».
Ο Θάνος δεν πρόλαβε την επανέκδοση, την αναβίωση του «Εμπάργκο». Είναι, όμως, αυτό προνόμιο των εξαιρετικών. Το μεγάλο έργο να συνεχίζει την ζωή του…