Πλάνταξαν στο κλάμα για τις εκλογές στην Τουρκία τα βοθροκάναλα Γκραικυλίας και λοιπές παρασιτικές δυνάμεις! Ξεχείλισε ο Βόσπορος, μόλις ο Ταγίπ Ερντογάν εξελέγη ξανά στην προεδρία! Θρήνος για τον τουρκικό όχλο-λαό, που είναι βαθειά διχασμένος, ενώ θα ήταν γερά ενωμένος αν έβγαινε ο πράκτωρ των ξένων δυνάμεων, που άρον-άρον συγκόλλησαν όλη την αντιπολίτευση, έξι κόμματα χάριν του κράτους δικαίου (ο σύγχρονος απόλυτος πλην ψηφιακός δυτικός φασισμός)! Δάκρυα (κροκοδείλια) για την νίκη με μικρή διαφορά, δεν τους έφτασαν οι τέσσερις ολάκερες μονάδες στο πρωτοφανές κλίμα πόλωσης, γκεμπελικής επιβολής του εκλεκτού των Η.Π.Α. Κιλιντζάρογλου, που αποδείχθηκε lame duck, να το διατυπώσουμε σε άπταιστα… αμερικανικά και να είμαστε μοντέρνοι! Κοπετός για την καημένη Ανατολία και τις πάμπτωχες σεισμόπληκτες περιοχές, που δεν ψήφισαν σωστά σε ποσοστό 70%, ενώ σε μεγάλες πόλεις πέρασε με τα τσαρούχια η γραμμή των ξένων αφεντάδων. Σεβντάς ανείπωτος (όμορφες βαλκανικές γλώσσες σε σύγκριση με βάρβαρες δυτικές!), χαιρέκακη, ρεβανσιστική ικανοποίηση για την βουτιά της τουρκικής λίρας, που διέταξαν οι παγκόσμιοι νταβατζήδες, οι αγορές! Καημός για την φτώχεια και το ΔΝΤ, που περιμένει τους δυστυχείς γείτονες! Πού να καταλάβουν οι ηλίθιοι, κατά φαντασίαν πλούσιοι και με ντελίβερι αναπτυγμένοι, που σε μια νύχτα ένα κουτάκι σπίρτα ή ένα πακετάκι χαρτομάντηλα από 10 ψωρό δραχμούλες εκτοξεύτηκε σε 172 σκληρές δραχμές, που δεν τρώγονται με τίποτα, πώς να νοιώσουν ότι η Τουρκία διαθέτει δικό της νόμισμα και τουλάχιστον για εσωτερική κατανάλωση μπορεί να κόβει και να ράβει όσο της γουστάρει;
Άμα είσαι καλός (άσπονδος) γείτονας, πρέπει να το δείχνεις και μάλιστα σε έξαρση και επίδειξη αγοραίου αλτρουϊσμού με επωδό να ψοφήσει η κατσίκα του απέναντι, σε κλίμα πλειοδοσίας των εντολών των ξένων αφεντικών, όπως ταιριάζει σε πλήρως υπάκουη αποικία-πειραματόζωο. Πάντα με τον αέρα της εθνικόδουλης υπεροπτικής συμπόνοιας: Τί ωραία, που δεν είμαστε εμείς στο δικό τους κατάντημα, αλλά βρισκόμαστε στην ουσία σε πολύ πιο δεινή θέση πλην βαυκαλιζόμαστε περί του αντιθέτου!! Και ολίγον χλεύη για τον ηγέτη, που τραγουδά σε κάθε συγκέντρωση να ντοπάρει φτηνά τον όχλο του! Πού να καταλάβουν οι αμερικανόθρεφτοι και χοντρά ΠΕΤΣΟμένοι «Κολωνακιώτες», τ’ άλλα παράσιτα των νεότευκτων και χοντροθρεμμένων εγχώριων προαστείων από πολύτροπο Βαλκανικό λαϊκό πολιτισμό με όλα τα μεγάλα θετικά και αρνητικά του, με όλη την εκμετάλλευση, χυδαία ή μη, που ανέκαθεν κάνει η εξουσία! Το θέμα είναι ότι στην Τουρκία υπάρχει ηγέτης, που επικοινωνεί με τον όχλο-λαό του. Με χίλια δυο κουσούρια, μα λίγο μας αφορά. Δικό τους καπέλο, και του ηγέτη και του όχλου-λαού! Ενώ στην αποικία Γκραικυλία, που τα βοθροκάναλα και λοιπά βαποράκια επιδίδονται σε πλαστικούς κοπετούς για τους δύστυχους Τούρκους, πάνε σε δεύτερες εκλογές με κάτι ξεφτιλισμένους πράκτορες των Αμερικάνων, που κατεβαίνουν για να χάσουν ή να κερδίσουν ανάλογα με τις εντολές των ξένων αφεντικών. Αυτόν τον Κούλη Μητσοτάκη -μια και το ’φερε η κουβέντα-δεν του λέει κανείς τίποτα, δεν κλέβει το επιτελείο του καμιά σωστή μαντινάδα από την απέραντη κρητική παράδοση! Βγαίνει και λέει στο πόπολο κάτι ηλιθιότητες, στιχουργικές μπούρδες, που ούτε στίχο, ούτε μέτρο, ούτε ρυθμό έχουν! Πού να μάθει ο καψερός μαντινάδες; Στο Κολάμπια;-έτσι προφέρουν στομφωδώς τα μοντέρνα ψηφιακά φλωράκια την πασίγνωστή μας εδώ και έναν αιώνα κυρίως από τους δίσκους Κολούμπια!
Επιστέγασμα Γκραικύλικης ηλιθιότητας ήταν πάντα, οι βαρύγδουπες αναλύσεις των ανειδίκευτων ειδικών, πλην τώρα αυτή σημείωσε παγκόσμια ρεκόρ μπουρδολογίας παντρεμένη με την χυδαιότητα, το άγχος πιστοποίησης ότι κατανόησαν την γραμμή του ξένου επιβήτορα και τον εξυπνακισμό! Εκείνο το βλακώδες, κοινότυπο, όσο και κοινότοπο: Από τον διάβολο, που δεν ξέρεις, διαλέγεις αυτόν, που ξέρεις καλύτερα! (λες και σε ρώτησε κανείς!)-πόσες χιλιάδες φορές ακούστηκε ή γράφτηκε σε Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης (Μ.Μ.Ε.) και Μέσα Κοινωνικής Μαλακίας (Social Media); Κι αυτοί οι ηλίθιοι αναλυτές, πολιτικοί, κομματόσκυλα, ειδικοί τουρκολόγοι και λοιποί άσχετοι έδωσαν στις οθόνες ρέστα! Αλήθεια, πόσο μαλάκας μπορεί να είναι κάποιος, ώστε να δηλώνει «ειδικός Τουρκολόγος» ή «ειδικός Οθωμανολόγος»;
Αλλά θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και δεν την αφήνει η χαρά στα σκέλια της! Ανεξάρτητα από τις αμερικάνικες και άλλες δυτικές τσιχλόφουσκες, που όλοι αυτοί μασούσαν αρειμανίως, δέχθηκαν μαζί με το εγχώριο ξενόδουλο πολιτικό και κομματικό σύστημα με ανακούφιση την εκλογή Ερντογάν, γιατί γνώρισαν ότι οι ενωμένοι πράκτορες της τουρκικής αντιπολίτευσης ήταν όχι μόνο χειρότεροι από τον Ταγίπ, αλλά και απείρως πιο επικίνδυνοι, του έκαναν και δριμεία κριτική γιατί δεν μπούκαρε στρατιωτικώς στην Γκραικυλία! Χάρηκαν πολύ στην Αθήνα, που ξαναβγήκε ο Ερντογάν, αλλά πώς να τολμήσουν να το πούνε ανοιχτά και ξάστερα; Τί θα πει ο ξένος νταβατζής και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο; Καθείς εφ’ ω ετάχθη και κυρίως εφ’ ω ειργάσθη! Από την μια πλευρά του Αιγαίου η αποικία Γκραικυλία δίχως σταθερή, διαρκής εξωτερική και αμυντική πολιτική, δίχως κράτος και ηγεσία, με τυχάρπαστες μαριονέτες, που παριστάνουν τους ταγούς στο πολιτικό ιπποδρομιακό στοίχημα του ξένου αφεντικού. Και από την άλλη η Τουρκία, ανεξάρτητο κράτος και περιφερειακή δύναμη, που χαράσσει γεωπολιτικούς προσανατολισμούς και γραμμές πλεύσης με ορίζοντα μισού αιώνα!
Σε ό,τι μας αφορά πολιτικά, πάλι ισχύουν όσα «προφητικώς» (κατόπιν επισταμένης ανάλυσης και πολύχρονης δημοσιογραφικής στρατιωτικής και γεωπολιτικής εμπειρίας) γράψαμε σε προηγούμενο ρεπορτάζ: «Η Τουρκία δείχνει δρόμο»! Πράγματι για μια ακόμα φορά, ίσως την πιο κρίσιμη, ο τουρκικός όχλος-λαός έδωσε ηχηρό χαστούκι-για να θυμηθούμε την πιο ξεγανωμένη γκραικύλικη φράση της τελευταίας δεκαετίας για τα ελληνοτουρκικά-στον Αμερικάνικο Ιμπεριαλισμό και τα λοιπά Δυτικά τσιράκια του. Διάλεξε, παρά τον πόλεμο, τις πιέσεις, τα υφέρποντα εκλογικά κι άλλα πραξικοπήματα, ψήφισε μαζικά αυτόν, που γούσταρε για ηγέτη, αυτόν, που τον παραπλάνησε, αυτόν, που τον ενέπνευσε, δεν έχει σημασία. Κάθε όχλος-λαός διαλέγει ό,τι του αξίζει! Αρκεί να μπορεί να επιβάλλει την όποια του βούληση.
Και το δεύτερο, που πρεσβεύουμε εδώ και τουλάχιστον 12 χρόνια για τον Ταγίπ Ερντογάν, μολονότι πολιτικά, κοινωνικά, ιστορικά και λοιπά απέχει παρασάγγες από το ηγετικό μας γούστο: Με σχετικά διαχρονικά κριτήρια και ιστορικά δεδομένα είναι μέτριος, πλην όλους τους Δυτικούς «ηγέτες» να στύψεις, δεν βγάζεις μισό Ερντογάν! Οι εκλογές στην Τουρκία έδειξαν και αυτό ή κυρίως αυτό: Άμα έχεις μέσα σου σαράκι και φλόγα ηγεσίας, δεν πα να είσαι γέρος, άρρωστος και ό,τι άλλο προσθέστε, δεν πα να σε πολεμάει ο Ιμπεριαλισμός και το Κεφάλαιο, δίνοντας την έσχατη μάχη θα βγεις νικητής. Αρκεί να έχεις στόφα έστω και μέτριου ηγέτη. Γιατί από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου το είδος είναι εξαφανισμένο τουλάχιστον πάνω από έναν αιώνα! Για να μη ξεχνιόμαστε, Ελληναράδες του γλυκού νερού! Και αιωνίως κοψοχέρηδες-μια και διάγωμεν παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Μην κλαίτε, ραγιάδες, γοερά για την Τουρκία, κρατήστε τα δάκρυά σας για τα νέα, φρικτά, που έρχονται Μνημόνια στην Γκραικυλία!