Με τον φακό του Μιχάλη Κυπριάδη και όχι μόνο…

 

Μια φορά κι ένα καιρό, πρέπει να ήταν 1985 ή 1986, αν δεν μας απατά η μνήμη, το αμερικανικό περιοδικό TIME, στις δόξες του, δημοσίευσε πολυσέλιδο αφιέρωμα με καταπληκτικές φωτογραφίες από εξωτικό, πανέμορφο, παραδεισένιο, πλην παντελώς άγνωστο τόπο. Το εν λόγω έντυπο έδινε τότε μεγάλο βάρος στις επιστολές αναγνωστών, που σχολίαζαν τα κεντρικά δημοσιογραφικά αφιερώματα του. Ύστερα από βδομάδες φιλοξένησε την εξής λακωνική επιστολή για το ρεπορτάζ, που αφορούσε το παραδείσιο μέρος: «Άθλιοι, γιατί το ανακαλύψατε! Τώρα πια θα καταστραφεί»!! Μήνες τώρα τριβελίζει το μυαλό μας, αφότου έχουν προχωρήσει και κάποια στιγμή θα ολοκληρωθούν το 2024 τα έργα για το θηριώδες, ανάλογα με τις ανάγκες και το τοπίο, λιμάνι στον πάλαι ποτέ γραφικό Πλατανιά του Πηλίου, το αγαπημένο μας καταφύγιο, που εδώ και 30 χρόνια περνάμε κάθε καλοκαίρι μερικές ήσυχες, μεστές και ωραίες μέρες αναψυχής. Η οδυνηρή πλάκα, μάλλον η θρασύτατη απάτη, είναι ότι η ξενόδουλη εξουσία χρησιμοποιεί για το λιμάνι τον ίδιο όρο, αλιευτικό καταφύγιο. Πάντα οι βάρβαροι Δυτικοί κατακτητές της αποικίας Γκραικυλίας χρησιμοποιούν παραπλανητικούς και απατηλούς όρους, βαφτίζανε το ξύδι γλυκάδι για να κατεβάζουν αμάσητο το κουτόχορτο οι… αυτόχθονες ιθαγενείς.

Όσοι δεν έχετε επισκεφτεί τον Πλατανιά Πηλίου, φαντασθείτε γραφικό παραθαλάσσιο χωριουδάκι με ξερή κοίτη χειμάρρου, που εκβάλλει στην θάλασσα, δίπλα παραλία και συνεχίζεται η παράκτια γραμμή, αφού μεσολαβεί ήπια βραχώδης δομή, προς την απέραντη αμμουδιά του Μικρού, άλλη ομορφιά ζωγραφιστή! Περιττεύουν τα λόγια, κυρίως αδυνατούν να περιγράψουν στο ελάχιστο το υπέροχο τοπίο. Ίσως κάποιες από τις δημοσιευόμενες φωτογραφίες να δίνουν αμυδρή γεύση. Πόσο ν’ αντέξει η Μάνα Φύση στην εγκληματική εκμετάλλευση του ανθρώπου για το μέγιστο κάθε φορά κέρδος; Παρακολουθείστε τάξη μεγεθών του έργου, που είναι προϋπολογισμού 6,5 εκατομμυρίων ευρώ:

Επέκταση του υφιστάμενου μώλου κατά 200 μέτρα. Συνολικό μήκος προσήνεμου μώλου (υφιστάμενο και νέο τμήμα) περίπου  330 μέτρα. Θα τα κάνει όλα τσιμέντο, θα φτάσει… απέναντι! Προβλέπεται, επίσης, κατασκευή υπήνεμου μώλου, μήκους 130 μέτρων  για την πλήρη προστασία της λιμενολεκάνης έναντι των κυματισμών. Στο εσωτερικό της προβλέπονται παραλιακά κρηπιδώματα συνολικού μήκους 132 μέτρων και προβλήτας μήκους 55 μέτρων. κάθετος στα παραπάνω κρηπιδώματα. Για την δημιουργία ικανής έκτασης χερσαίας ζώνης, προβλέπεται επίχωση επιφανείας 2.000 τετραγωνικών μέτρων περίπου πίσω από τα νέα παραλιακά κρηπιδώματα και μέχρι το σημερινό θαλάσσιο μέτωπο. Η χερσαία ζώνη του αλιευτικό καταφύγιο (υφιστάμενο παραλιακό μέτωπο και επιχώσεις) θα έχει συνολική επιφάνεια 3.650 τετραγωνικά μέτρα. Προβλέπεται και η κατασκευή ράμπας ανέλκυσης/καθέλκυσης σκαφών. Στα δυτικά του αλιευτικό καταφύγιο και κατά μήκος του θαλασσίου μετώπου του οικισμού  προβλέπεται η κατασκευή πρανούς προστασίας, μήκους 145 μέτρων για την απόσβεση των κυματισμών. Με την υλοποίηση του έργου γίνεται δυνατή η εξυπηρέτηση 50 σκαφών παράκτιας και μέσης αλιείας έως και 26 μέτρα μήκος. Από αυτά τα 15 θα είναι μηχανότρατες/γρι-γρι μέσης αλιείας και 35 αλιευτικά σκάφη παράκτιας αλιείας. Οι επίσημες ανακοινώσεις δεν μας λένε, αποκρύπτουν, ως συνήθως, πόσα κότερα και άλλα τουριστικά πλοία θα μπαινοβγαίνουν στο μεγάλο λιμάνι κάθε άνοιξη και θέρος;

Αλλάξει θεμελιακά ολόκληρη η περιοχή, οι ντόπιοι τρίβουν τα χέρια τους, που η γη θα πάρει μεγίστη αξία, κτίζονται ήδη ξενοδοχειακά συγκροτήματα αλλά δεν πάνε πίσω και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Προφανέστατα για να… εξυπηρετήσουν τους ψαράδες των γρι-γρι, που θα ψαρεύουν την σαρδέλα, όπως κάνουν εδώ και τουλάχιστον μισόν αιώνα! Όχι μην τους πιστεύετε! Συνωμοσιολόγοι είναι όλοι αυτοί, που υποστηρίζουν ότι ένα ακόμα γραφικό τοπίο έπεσε θύμα του αχαλίνωτου και κερδοδιψούς τουρισμού! Μόνο ψαράδικα θα αράζουν στο τερατώδες για τα λιλιπούτεια μεγέθη του Πλατανιά και της γύρω γης λιμάνι. Να μπορεί επιτέλους ο φτωχός λαός να τρώει το… ψαράκι του! Φυσικά και γίνονται καταγγελίες για την τεράστια συντελούμενη οικολογική καταστροφή σε δεντροφυτεμένο δημόσιο χώρο, για τις παράνομες εξορύξεις υλικών, που χωρίς την απαραίτητη πιστοποίηση χρησιμοποιούνται για τις επιχωματώσεις του καταφυγίου, για το ότι δεν τηρούνται μέτρα ασφάλειας και πυροπροστασίας.

                    

Ποιος αρμόδιος έχει εξετάσει τις καταγγελίες του συνδυασμού «Νέα Σελίδα για το Νότιο Πήλιο»; Όπως για παράδειγμα: «Η εκρίζωση και οι εκσκαφές απαγορεύονται διότι δεν προβλέπονται σε καμία σχετική άδεια. Από αυτοψία που διενεργήσαμε την Τρίτη 4 Ιουλίου 2023, διαπιστώσαμε ότι η παρανομία και η καταστροφή της εν λόγω περιοχής. Η κατασκευή του Αλιευτικού Καταφυγίου του Πλατανιά πραγματοποιείται με αδρανή υλικά που προέρχονται από την συγκεκριμένη περιοχή εξόρυξης, τα οποία είναι ακατάλληλα για την κατασκευή του συγκεκριμένου έργου, χωρίς καμία πιστοποίηση, μέτρηση και ανάλυση, μη πληρώντας καμία προδιαγραφή που προβλέπεται στην σχετική μελέτη». Αν αυτές αληθεύουν, τί μέτρα θα παρθούν; Ουδέν-η απάντηση! Όταν υπάρχει μεγάλη κονόμα, όλοι κάνουν τον Κινέζο!

Η παρέμβαση του ανθρώπου στην Μάνα Φύση είναι καταλυτική και καταστροφική και η οικολογική συμφορά δεν σταματά μέχρι της οριστικής εξαφάνισης του ανθρώπου από τον πλανήτη, που δεν είναι διόλου μακριά, έρχεται καλπάζοντας με τα μεγέθη, που τρέχει η τεχνολογία του θανάτου. Όχι ότι μας πειράζει κιόλας! Αυταπατώνται οι κεφαλαιοκράτες, που νομίζουν ότι δεν θα είναι πολύ σκληρή και άμεση η φυσική τιμωρία. Νομίζουν ότι θα ξεμπερδέψουν, τάχα θα ξορκίσουν το… κακό με οικολογικές παπαρολογίες περί κλιματικής αλλαγής και συναφείς μαλακίες; Το  μέγιστο έγκλημα του ανθρώπου, του μόνου ζώου, που την φωλιά του καταστρέφει, θα πληρωθεί με την άμεση εξαφάνισή του! Το ξαναλέμε: Όσο πιο γοργά αυτό συντελεστεί, τόσο καλύτερα για την αναγέννηση της ζωής στην Γη! Είμαστε με την Μάνα Φύση και όχι με τον καταστροφέα της Άνθρωπο!

            

           Και τα έργα της αμφιλεγόμενης ανάπτυξης της υποτέλειας και της κονόμας (φωτογραφίες Τ. Γαβρινιώτη)

Σε ότι μας αφορά, όλα δείχνουν ότι τελειώνουμε με την υπόθεση Πλατανιάς! Πάμε για άλλα πανέμορφα ερημικά και γραφικά τοπία! Κι αν γράφουμε κάποιες πενιές είναι για όσα όμορφα ζήσαμε τόσα χρόνια, για κάποιους αγαπημένους φίλους και για ιστορική αποτύπωση του μοναδικού τοπίου με τις φωτογραφίες του Μιχάλη Κυπριάδη, που εκτός από ταβερνάκι στον Πλατανιά, έχει και το μεγάλο χόμπι της ερασιτεχνικής πλην με επαγγελματικό μεράκι φωτογραφίας και μας τις έστειλε με την υπόμνηση: «Από το 1977 φωτογραφίζω, ζωγραφίζω το φως και τα χρώματα της φύσης, η φωτογραφίας είναι μια παγιωμένη, σταθεροποιημένη μουσική σύνθεση»! Καναδυό φωτογραφίες από τα έργα του καταφυγίου έβγαλε ο συνάδελφος Τριαντάφυλλος Γαβρινιώτη.

Μιλήσαμε για τον Πλατανιά αλλά και για το διπλανό Μικρό με την τεράστια παραλία. Παλιότερα (στα νιάτα μας!) πηγαίναμε και κολυμπώντας στο Μικρό, ωραίο φυσικό περιβάλλον, μικρές σπηλαιώδεις… ζωγραφιές στους βράχους, χάζευες και γέμιζες τις μπαταρίες… Υπήρχαν δυο καραβάκια, που έκαναν το δρομολόγιο, αλλιώς είναι μόνο ένα απόκρημνο μονοπάτι, να πας και να έρθεις ποδαράτο στο Μικρό. Πέρσι ή πρόπερσι σταμάτησε η δια θαλάσσης πρόσβαση. Πλατανιάς και Μικρό χωρίσανε τα τσανάκια τους, καθένας να κρατάει τους πελάτες του. Το σημειώνουμε για την νοοτροπία όλων ημών (και υμών), την πάρτη μας και δεν πάει ο άλλος να πνιγεί! Τί να την κάνεις την… ανάπτυξη, τα λιμάνια και τα καταφύγια, τον τουρισμό και τα καταστραμμένα γραφικά τοπία αν δεν αγαπάς αληθινά τον τόπο σου, αν όλα αυτά σε κάνουν ένα ζωντόβολο και μισό!

Ο πάλαι ποτέ γραφικός Πλατανιάς Πηλίου περνά οσονούπω στην σφαίρα του άγριου τουρισμού, όπως θα συμβεί με όλη την περιοχή του Νοτίου Πηλίου μέχρι το Τρίκερι, αργά μα σταθερά με το δυσανάλογα μεγάλο λιμάνι θα τα σαρώσει όλα η τουριστική λαίλαπα. Όσο για τον διαχειριστή της εν λόγω Ιστοσελίδας μένουν πάμπλουτες πηγές οι εικόνες μιας ζωής, συναισθήματα και ομορφιές, προπαντός κάτι υπέροχα ποιήματα, που γράφτηκαν στον Πλατανιά και στον διπλανό Κατηγιώργη, όπως το παρακάτω, εμπνευσμένο την εποχή των 100 χρόνων από τον θάνατο του μέγιστου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Το δημοσιεύουμε και ως μνημόσυνο στον απωλεσθέντα παράδεισο του Πλατανιά, με την διευκρινιστική υποσημείωση προς κατανόηση από τον αναγνώστη:

 

Κουρσάρος τ’ απραγματοποίητου:

Υπέροχο ηλιόλουστο μεσημέρι! Δυο γοργόνες δεκατεσσάρων χρονών,

πεντάμορφες, κάνουν μεγάλες αποστάσεις όρθιες πάνω σε σανίδες

της θάλασσας και δεν πέφτουν με τίποτα παρά το ελαφρό κύμα.

 

 ************************************

 

Κουρσάρος τ’ απραγματοποίητου

 

Γυμνό θαλασσοκόριτσο      

στον πόρο της Φραγκογιαννούς              

ανέμελο ισορροπείς                                                                               

στου χρόνου την ηλιοσανίδα               

άγουρο πολύ να στοχαστείς

όχι την φόνισσ’ απροικιά

μα της εκπάγλου σου προίκας        

την αργοβίωτη αυτοχειρία.

 

Αυτάρεσκη θεά μόλις προβείς     

στου πόθου το δημοπρατήριο              

φαύλος, χοντρός και παραλής                                     

τα κάλλη σου ναυλώνει                                                                                   

κι όσο, θαρρείς, σε προσκυνούν                                                        

 στους βάλτους της οθόνης       

ανέραστη πνίγεις ψυχή

 σε στέρνες χάβρας μοναξιάς.                 

Ολοζωής ακροβατείς                          

στο ήμισυ της διαδρομής                     

από την σκλάβα γκόμενα                      

στην πλαστική πουτάνα                   

μάταια ζητάς απαντοχή

κάθε σου κούφιας επαφής

σε συνταγές μαγειρικής

και χαζομούνικα ρομάντζα.

Και στης ασχήμιας την χλαπαταγή                            

Αλέξανδρος δεν θα βρεθεί                                                                                  

τ’ ανώνυμό σου πέραμα                                                                       

εκτάκτως ν’ απαθανατίσει                                                                         

χάρου, λοιπόν, που δύνασαι                                                                            

το κύμα να σ’ αγνοφιλά                                                                                     

πριν η φουρτούνα της ζωής                                                                       

όνειρα ξεβράσει τυμπανιαία.

 

Διάφανος λαθροχαλβαδιάζω   

της ομορφιάς σου τα τσακίσματα                                                                   

στης Φύσης το χρυσό γιορτάσι

κι όσα «ψηλώνουνε» τον λογισμό                                                     

σκοτώνουν δίχως διχασμό

κάθε συνήθεια παρακμής                                                                         

γλαρόνι φτερουγίζει η ψυχή                                      

όπου και τ’ όνειρο λιποψυχεί.                 

Πρόσωπα αναπάντεχα          

 ανίδεα ενσαρκώνουν

αντίρροης αρμονίας γαλήνη,

μα την ξορκίζεις σαν αδημονείς                                                                      

να φεύγεις, διαρκώς να ναυαγείς                                                                     

και μόνος να ξανασαλπάρεις

για το κυνήγι τ’ απραγματοποίητου,                                                                 

η ύπαρξη, π’ οφείλεται των πάντων.

 

                                                                                                   Κατηγιώργης – Πλατανιάς, Μάιος  & Ιούνιος 2011