Τί όμορφα και μεστά φτιάχνουν οι φίλοι μας μα επειδή είναι διακριτικοί και χαμηλών τόνων χαμπάρι δεν παίρνουμε, δεν δίνουμε την πρέπουσα σημασία ή το περνάμε συνήθως επιπόλαια σαν κάτι γνωστό και αυτονόητο! Δεκαετίες γνωριζόμαστε με την εικαστικό Δήμητρα Κυριάκου-Ζορμπά. Για την παρέα τού προσφάτως ρίξαντος αυλαία πλην ιστορικού πια «Ανηφοριού» του Πειραιά, των αμέτρητων ρεμπέτικων κατανύξεων, των μερακλήδων συμποτών, των συναυλιών και θαμώνων άλλων αξιόλογων εκδηλώσεων είναι σύζυγος του τραγουδιστή Γιώργου Ζορμπά. Αν έχουμε γλεντήσει με αυτόν από το 1978 ως σήμερα! Ξέραμε βέβαια ότι η Δήμητρα ασχολείται ερασιτεχνικά με την ζωγραφική και τις… κατασκευές. Δεν μας πήγε το μυαλό, δεν το φέρανε «του κύκλου τα γυρίσματα» να ενδιαφερθούμε για το αποτέλεσμα της ενασχόλησης. Ώσπου ένα καλοκαιρινό βράδυ, που τα ’πινε η συντροφιά πάντα εν χορδαίς και οργάνοις σε ταβερνείο της Αγίας Παρασκευής, ήρθε η κουβέντα, είδαμε έργα της στην οθόνη του κινητού τηλεφώνου κι ενεργοποιήθηκε καθυστερημένα η δημοσιογραφική και καλλιτεχνική μας περιέργεια. Μην πολυλογούμε, είπαμε να παρουσιάσουμε την φίλη μας Δήμητρα. Πιστεύουμε ότι τα έργα της έχουν πολύ ουσία και αισθητική ανάταση, ξεχειλίζουν ιδιαίτερο καημό, εκπέμπουν βαρύ, βαθύ και όμορφο συναισθηματικό κόσμο, θα λέγαμε έξοχη δωρική θλίψη, «παίζει» τον τρίχορδο ταμπουρά της τέχνης στις «μπουργάνες», για να χρησιμοποιήσουμε μπουζουξίδικο όρο…

Και η συνομιλία μαζί της ήταν εντελώς διαφορετική από τα ειωθότα, είχε πρωτότυπο ειρμό και την αφήσαμε συνειδητά να εξελιχθεί, ν’ αποτυπωθεί στο «χαρτί» με τον δικό της τρόπο, με τα έργα, που επέλεξε, με τα σχόλια, που έκανε για κάποια από αυτά, με την ποιητική διάθεση, με… Καλύτερα, όμως, να περάσουμε στο… ψητό, να μιλήσει η ίδια με την δουλειά της πρωτίστως, γιατί έχουμε ένα εντελώς διαφορετικό πορτρέτο και ως προς την έκφραση απ’ όσα έχουν γνωρίσει έως σήμερα οι αναγνώστες μας. Έγραψε η Δήμητρα Κυριάκου-Ζορμπά λόγου χάρη για την γνώμη μας περί δωρικής θλίψης:

«Σχετικά με τον σχολιασμό σου για το τί συναίσθημα σου αφήνουν τα έργα μου: Είναι “πρόταση”, ένας τρόπος έκφρασης και του ψυχικού κόσμου (στα μικρά, τα απλά, τα μεγάλα, τα ανθρώπινα), των συναισθημάτων καθαρά βιωματικός μέσα από την τέχνη χωρίς μεγάλες γνώσεις ζωγραφικής καθώς δεν ζωγραφίζουν τα χέρια με τα πινέλα αλλά η ψυχή με την ενέργεια, με επιθυμία μια συναισθηματική γέφυρα (επιδιώκοντας την επικοινωνία) ανάμεσα σε μένα και το κοινό»!

Ακόμα και στο βιογραφικό της ξεπερνά την τυπική προβολή, εμβαθύνει στην τέχνη της σε συνδυασμό με τα κοινωνικά ενδιαφέροντα, είναι μόνο του συνέντευξη με λιτή έκφραση. Η Δήμητρα Κυριάκου-Ζορμπά είναι απόφοιτος Λυκείου, σπούδασα σε ΙΕΚ γραμματειακή υποστήριξη, λογιστικά, γνώσεις ηλεκτρονικών υπολογιστών, Αγγλικά, Γαλλικά και στον Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό και Τεχνολογικό Όμιλο (Α.Κ.Τ.Ο.):

«Πάντα αγαπούσα την τέχνη. Μου άρεσε να ασχολούμαι με την διακόσμηση, τις κατασκευές, την ζωγραφική, την φωτογραφία, το θέατρο και την σκηνογραφία. Επίσης αγαπώ την λογοτεχνία, την ποίηση και γενικά την ελευθερία της έκφρασης. Η δράση σε πολιτιστικούς, καλλιτεχνικούς, κοινωνικούς συλλόγους και θεατρικές ομάδες ήταν πάντα στα ενδιαφέροντά μου! Με τις γνώσεις, που απέκτησα με τα χρόνια αξιοποιώ τις δυνατότητές μου να εκφράζομαι και να επικοινωνώ μέσω της τέχνης. Οι εικαστικές δημιουργίες βασίζονται κυρίως στο ένστικτο, την αισθητική, τον ψυχισμό και στα βιώματά μου. Με οδηγό την έμπνευσή μου και έχοντας αντλήσει κάποιες εικαστικές επιρροές-όπως συμβαίνει συχνά στις τέχνες, μέχρι να χτίσει κανείς το ύφος του και ν’ αυτοπροσδιορίζεται-ασχολούμαι κυρίως με την ζωγραφική και τις συνθέσεις.

Τα περισσότερα έργα μου, φέρουν κυρίως την έντονη χρωματική δόνηση του κόκκινου και του μαύρου, προφανώς με βιωματική και εννοιολογική πρόθεση. Χρησιμοποιώ διάφορα υλικά: μουσαμά, ακρυλικά, σκόνες, ξύλο, χαλκό, αλουμίνιο, μέταλλο, πέτρα, άμμο, πηλό, ύφασμα και ό,τι άλλο θα μπορούσε να με βοηθήσει για την τελική μορφή του έργου. Τα υλικά αυτά, είτε σκληρά ή πλαστικά, συμπαγή ή μαλακά και ανάλαφρα, προσφέρονται για επεξεργασία, τροποποιούνται, συναρμολογούνται και φορμάρονται με τις τεχνικές συγκόλλησης, που επιλέγεις και τους δίνεις την τελική μορφή σύνθεσης, που επιθυμείς απεικονίζοντας τις σκέψεις σου, τον ψυχισμό σου, νοήματα, μηνύματα, σε προσωπικό ή κοινωνικό-πολιτικό σκηνικό».

Γρήγορα αντιλήφθηκα ότι αν ακολουθήσω το τυπικό μιας δημοσιογραφικής συνέντευξης, θα χαθεί το πιο μεγάλο μέρος από την έκφραση της προσωπικότητας της δημιουργού, της ψυχικής της παλέτας και ίσως καταντούσε κοινότοπο κείμενο. Άφησα να ξεχειλίσει η όποια χειμαρρώδης έκφραση κάνοντας μόνο διευκρινιστικές παρεμβάσεις:

«Η “κλεισούρα” θέλει το μυαλό και τα χέρια να ασχολούνται δημιουργικά να μη μουχλιάσουν, Ηλία μου! Αποφορτίζομαι, ήταν διέξοδος αρχικά, τώρα είναι ανάγκη… Ξετυλίγεται σαν κουβάρι η ψυχή-το κατάλαβες! Μέσα από την τέχνη αποτυπώνουμε αυτά που σκεφτόμαστε, που νοιώθουμε, το γνωρίζεις καλά εσύ, και στην περίπτωσή μου μια αβίαστη και χωρίς όρια έκφραση συναισθημάτων μοιράζομαι! Η λειτουργία του συναισθήματος είναι διπλή. Αν το αναλύσουμε περισσότερο, από τη μια μεριά το συναίσθημα είναι προϋπόθεση δημιουργίας, από την άλλη είναι και από τους βασικούς σκοπούς της τέχνης: “Ν’ αγγίξει” δηλαδή τον αποδέκτη της, ώστε να βγουν και από αυτόν συναισθήματα αντίστοιχα προς εκείνα, που κινητοποίησαν τον καλλιτέχνη.

»Η συναισθηματική έκφραση (διαδικασία) που αναφέρεται στο συνειδητό αλλά και τον υποσυνείδητο κόσμο μας μερικές φορές, της διαίσθησής μας, της διάθεσής μας, της δημιουργικής μας αλήθειας και στον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε να την επικοινωνήσουμε με το περιβάλλον ενδεχομένως μέσω της τέχνης, κατέχει σημαντική θέση στη ζωή μας-είναι αναγκαιότητα ύπαρξης! Επιπροσθέτως-θα συμφωνείς, είμαι σίγουρη-η αποδοχή ή η απόρριψη αποτελεί πολυπαραγοντική κατάσταση, που την αφήνουμε στους γύρω μας-στο κοινό και στους κριτικούς! Οι δημιουργίες μου, που είδες, είναι από αγαπημένα υλικά, ξύλο, χαλκό κλπ. Γενικά μου αρέσει το 3d (τρισδιάστατο) αποτέλεσμα! Η μορφοποίηση του ξύλου με ανάγλυφη απεικόνιση αλλά και σχεδίων-μορφών με χαλκό, ως διακοσμητική τέχνη, αλλά και με στοιχεία έκφρασης ψυχής έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα και είμαι σε μια φάση, που θέλω να το πάω παραπέρα»!

Από το 1984 έως σήμερα η Δήμητρα Κυριάκου-Ζορμπά έχει παρουσιάσει τα έργα της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις πρωτίστως σε συνεργασία με πολιτικούς και εν γένει κοινωνικούς φορείς, ούτε αυτό, φυσικά, είναι τυχαία, όπως για παράδειγμα στον Δήμο Περιστερίου, το Εργατικό Κέντρο Αθηνών, στην Ομοσπονδία Γυναικών (Ο.Γ.Ε.), στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης κ.ά. Εσχάτως έχει το δικό της εργαστήριο-ατελιέ και αίθριο χώρο:

«Τα τελευταία 6 χρόνια έχω φτιάξει τον προσωπικό μου εικαστικό χώρο (εργαστήριο -ατελιέ), όπου μορφοποιούνται, εκφράζονται κι αποτυπώνονται όλα όσα νοιώθω με τον τίτλο “Αφήνω τις σκέψεις μου σεργιάνι”. Όμορφος χώρος παρουσίασης των έργων, με ευχάριστη, ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, άπλετο φως, βλέπει σε αίθριο-στον καταπράσινο κήπο μας και είναι απομονωμένο από τους θορύβους! Περάσαμε δύσκολα και αποξενωμένα δυο χρόνια με τον Κορωνοϊό, όμως, πέρσι το καλοκαίρι είχα την χαρά της επικοινωνίας. Το “Ανώγι” μου ήταν ανοιχτό σε όλους και ευχαριστώ όσους μου έκαναν την τιμή… Όποιες φίλες και φίλοι ενδιαφέρονται να δουν την εικαστική μου δραστηριότητα καλοδεχούμενοι στο ατελιέ εφ’ όσον πρώτα επικοινωνήσουμε στην ηλεκτρονική διεύθυνση (email): dkzorb@gmail.com

* * *

Δεν τελειώνει εδώ η παρουσίαση της φίλη μας Δήμητρας Κυριάκου-Ζορμπά, θα μπορούσε κιόλας από εδώ ν’ αρχίσει. Πρωτίστως, όπως συμβαίνει με κάθε έργο τέχνης, επ’ ουδενί είναι εφικτό να ντύνεται με λόγια η ομορφιά, το συναίσθημα του καλλιτέχνη και η μέθεξη του θεατή, ακροατή, κ.λπ. Ακολουθούν ενδεικτικώς κάποια έργα με τον ποιητικό τους συνοδό και αυτό από την Δήμητρα.

************************************

************************************