Συγκλονιστική και μεγαλειώδης κινητοποίηση με εκατοντάδες χιλιάδες, που επιτέλους σηκώθηκαν από τον καναπέ, άφησαν προς στιγμή (μακάρι και μόνιμα) την οθόνη του μαζικού αυνανισμού και αποφάσισαν να μετατραπούν με μια φωνή από κοιμισμένο όχλο σε αγωνιστή λαό. Το ειδεχθές έγκλημα των Τεμπών ενεργοποίησε την παλλαϊκή συνείδηση, που πήρε τους δρόμους της διεκδίκησης. Αποκτά αυτό ιδιαίτερη σημασία σε εποχή καθολικής,  παρατεταμένης αποπολιτικοποίησης, στην επιδοτούμενη από την ξενόδουλη εξουσία απαξίωση των λαϊκών αγώνων. Το άμεσο ζητούμενο έγκειται στο να μην μείνει μια υπό το κράτος πρόσκαιρης συναισθηματικής έξαρσης έστω λαμπερή φωτοβολίδα αλλά να μεταλαμπαδευτεί σε μαχητική και πανελλήνια ταξική πάλη. Ήταν ρωμαλέο ξανάναμμα της σβησμένης από χρόνια λαϊκής συνείδησης, πρώτο μεγάλο, πελώριο ξύπνημα από το ταξικό κώμα και όλοι ευελπιστούμε να μη σηματοδοτεί το για ξεμούδιασμα γύρισμα από την άλλη πλευρά για να συνεχιστεί πιο άνετα ο ύπνος! Με άφατη χαρά οι παλιότεροι αγωνιστές ένωναν την φωνή τους με την νεολαία, που έδινε εξαιρετικό παλμό και χρώμα σε όλες τις κινητοποιήσεις θυμίζοντας και τα δικά τους νιάτα.

Πώς αντέδρασαν οι δολοφόνοι (ως ηθικοί αυτουργοί) των Τεμπών, ο θαλαμοφύλαξ Κούλης Μητσοτάκης με την πολιτική του συμμορία; Ως αμετανόητοι και με ειδεχθή θρασύτητα φονιάδες. Πουρνό-πουρνό βγήκε στα Μέσα Κοινωνικής Μαλακίας (Social Media) και επιχείρησε να καπελώσει τις κινητοποιήσεις με μπούρδες: «Κείνο το βράδυ, είδαμε το πιο άσχημο πρόσωπο της χώρας στον εθνικό καθρέφτη. Μοιραία ανθρώπινα λάθη ενώθηκαν με χρόνιες ανεπάρκειες του κράτους και εκτροχίασαν βίαια τις βεβαιότητές μας» και εκκλήσεις μη τυχόν χαλάσουμε τον επιτελικό του λουφέ, που τον βαφτίζει κράτος.  Το μεσημέρι πέρασε στα σκληρά μέτρα καταστολής, ενεργοποίησε μαζί με τον άλλο πράκτορα υπουργό το «επιχειρησιακό σχέδιο Μπάλκος» για να πνίξει την Αθήνα στα δακρυγόνα και να διαλύσει την μεγαλοπρεπή κινητοποίηση. Οι παλιοί θυμούνται τον αλήστου μνήμης φασίστα υπουργό Μπάλκο, που έλεγε δώστε μου δυο αύρες και θα διαλύσω συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου λαού. Και δεν το είπε μόνο αλλά το έκανε μέρες Πολυτεχνείου σπέρνοντας θύματα. Με τους ανάλογους προβοκάτορες. Το ίδιο γίνεται εδώ και μισό αιώνα, το ίδιο συνέβη στις 28 Φεβρουαρίου 2025. Χυδαία αιματηρή προβοκάτσια με τους μπάτσους σε διπλό ρόλο, κλέφτες και αστυνόμοι.

Οι μισοί μπάτσοι με στολές και οι άλλοι με κουκούλες. Φυσικά υπάρχουν στους δήθεν  αντεξουσιαστές, που σιτίζονται στο πρυτανείο της ξενόδουλης εξουσίας, ομάδες του υποκόσμου, χούλιγκαν των γηπέδων, κάθε είδους μπαχαλάκηδες, παρασυρμένοι νέοι, που θαρρούν ότι κάνουν επανάσταση σπάζοντας βιτρίνα, παιδιά βιομήχανων και λοιπών λεφτάδων να την σπάσουν στον μπαμπάκα, βαποράκια κι εξαθλιωμένα άτομα, που ίσως καιροφυλακτούν για πλιάτσικο και άλλα μπουμπούκια της καπιταλιστικής σαπίλας. Αυτοί, όμως, είναι… υπηρετικό προσωπικό, στρατιώτες, που καθοδηγούνται από τους κουκουλοφόρους μπάτσους κατ’ εντολή του αρχηγείου της ΕΛ. ΑΣ. και του αρμόδιου πρακτορείου (συγνώμη υπουργείου)! Στην κρίσιμη στιγμή ξεφυτρώνουν τάχα αναπάντεχα στο πλήθος και σπάνε ό,τι βρουν να κάνουν … όπλα και να επιτεθούν, να παίξουν με τους συναδέλφους, τους μπάτσους με στολή, που θίγεται το φιλότιμο και γεμίζουν την πλατεία, πνίγουν κάθε συγκέντρωση στα δακρυγόνα, στις κρότου λάμψης και άλλα δηλητήρια, κατά τεκμήριο Εβραϊκής κατασκευής και προμήθειας παρακαλώ! Είδατε πώς δένει το γλυκό της εξουσίας!

Πάντα γίνονται προσαγωγές υπόπτων, φαντασθείτε να μη γίνονταν! Η Συνωμοσιολόγα Κασσάνδρα ρωτά με αφορμή το συλλαλητήριο για το έγκλημα των Τεμπών: Οι 80-100 «μυστήριοι», που ανακοινώθηκε ότι προσήχθησαν από την αστυνομία πριν την έναρξη του συλλαλητηρίου, τους μάζεψαν προληπτικά να το προστατεύσουν από την πιθανή δράση τους, ή τους έκαναν κανονικό προσκλητήριο για να τους εξοπλίσουν και να τους ρίξουν στις χιλιάδες κόσμου για να αναλάβουν προβοκατόρικη δράση; Νισάφι πια αυτό το παραμυθάκι, πότε θα το σβήσει αποτελεσματικά το λαϊκό κίνημα; Η Συνωμοσιολόγα Κασσάνδρα συμμετέχει ολόψυχα και χειροκροτεί την μεγαλειώδη κινητοποίηση (380 και πλέον συγκεντρώσεις σε όλο τον κόσμο) για το έγκλημα των Τεμπών αλλά δεν θα… επαναπαυθεί σε ευάλωτες και πρόσκαιρες δάφνες. Είπε  ήδη λόγο για ζητούμενη ταξική διάσταση και μετάλλαξη των συλλαλητηρίων και θα τα κάνει… πενηνταράκια. Σε όποιον αρέσει και όποιος καταλάβει…

Ως πότε οι λαϊκές κινητοποιήσεις δεν θα περιφρουρούνται από το ίδιο το λαϊκό κίνημα; Όταν κατεβαίνουν στους δρόμους μυριάδες, το ταξικό λαϊκό κίνημα έχει καθήκον να περιφρουρεί την ασφάλειά τους, την χωρίς εμπόδια πραγματοποίησης της διαδήλωσης, της αποπομπής και εξόντωσης των προβοκατόρων. Δεν μπορεί να είναι αιώνιο αυτό το καταστροφικό παιχνίδι των μπάτσων με στολή και μπάτσων με κουκούλες! Πόσοι από τους χθεσινούς πρωτάρηδες στις διαδηλώσεις, που εισέπνευσαν δακρυγόνα θα έλθουν ξανά σε επόμενες, πιο σκληρές όσο σκοτεινιάζει ο πολιτικός ορίζοντας, διαδηλώσεις; Πού είναι η οργάνωση περιφρούρησης, η Ο.Π.Λ.Α. των λαϊκών αγώνων; Έτσι θα πηγαίνουνε μια ζωή, σαν το σκυλί στ’ αμπέλι; Μα αυτή η οργάνωση είχε ματωμένη θητεία, θα πουν οι πάλαι ποτέ γνωρίζοντες! Αν δεν σπάσουν αυγά, δεν μπορεί να γίνει ομελέτα-απαντά η Συνωμοσιολόγα Κασσάνδρα  μη λέγοντας κάτι σοφό και καινούριο αλλά αντιγράφοντας  τον μέγιστο πολιτικό όλων των εποχών Βλαδίμηρο Λένιν! Ο άθλιος Καπιταλισμός θα σου δώσει στο πιάτο ως μεζέ την εξουσία; Θα την αρπάξεις με την βία, όταν ωριμάσουν όλες οι κοινωνικές και άλλες συνθήκες. Η Επανάσταση ορίζει το δικό της δίκιο και αλίμονο αν δεν υπερασπίσει τον εαυτό της, αν δεν εξοντώσει μια κι έξω τους αντιπάλους της.

Τα συλλαλητήρια για το έγκλημα Τεμπών ήταν μοναδική ανάφλεξη λαϊκής συνείδησης, η πρώτη δοκιμή της δύναμης, νέο ταξικό πείραμα στην κίνηση των εγχωρίων μαζών. Το επόμενο βήμα είναι το πιο δύσκολο και μετέωρο. Όχι, δεν ήταν η μέγιστη λαϊκή κινητοποίηση μετά το 1974. Υπολείπεται των μαζικών διαδηλώσεων των πρώτων επετείων του Πολυτεχνείου. Το λέμε επί σκοπώ! Συγκρίνατε τα αιτήματα των τοτινών αντιιμπεριαλιστικών κινητοποιήσεων με τα σημερινά, μοιάζουν, είναι απολίτικα! Βεβαίως είναι συγκλονιστικός ο χαμός των παιδιών και η μέγιστη πληγή στην λαϊκή ψυχή είναι νωπή, τρέχει αίμα, ώστε να εξαγριώνει τον κόσμο η απόπειρα συγκάλυψης των ενόχων. Από την εξαγρίωση μέχρι την νικηφόρα ταξική πάλη έχει μεγαλώσει η απόσταση τα τελευταία 30 έτη. Με όλο τον απέραντο σεβασμό προς την μνήμη των θυμάτων και των γονιών, είναι γενικό, αταξικό το αίτημα για δικαιοσύνη. Ποια, πού, πότε; Στον Καπιταλισμό ζητάμε δικαιοσύνη; Ματαιοπονούμε σφόδρα, αν δεν παλέψουμε να τον ανατρέψουμε. Όχι μόνο για δικαιοσύνη αλλά και για να μην καταστραφεί η φωλιά μας, να μην εξαφανίσει τον άνθρωπο και τον πολιτισμό από την Γη.

Όλα με την σειρά τους, φυσικά, και δεν μπορεί να ζητάς λαγούς με πετραχήλια με μια παλλαϊκή κινητοποίηση, όσο μαχητική  να είναι. Απλώς η Συνωμοσιολόγα Κασσάνδρα θέλει να βλέπει πολύ μπροστά, τις επόμενες, πιθανές φάσεις του ταξικού αγώνα και του του ανθρώπου, τώρα που καλπάζει στον ψηφιακό πίθηκο! Πάλι με τον προσήκοντα σεβασμό επισημαίνει ότι δεν γίνεται αποτελεσματική ταξική πάλη με συνθήματα: «Δεν έχω οξυγόνο», «Πάρε με όταν φτάσεις» και τα λοιπά. Αυτά είναι αναγκαίες εκ των τραγικών γεγονότων πηγάζουσες συναισθηματικές ντόπες με τον ανάλογο ρομαντισμό και απαραίτητο, παρηγορητικό μελό. Πολύ καλά έγιναν πρόσκαιρες σημαίες από τους πονεμένους γονείς και εξέφρασαν την σιωπηλή διαμαρτυρία των συλλαλητηρίων. Το λαϊκό κίνημα έχει, όμως, άμεσα και μακροπρόθεσμα ανάγκη μαχητικών αντικαπιταλιστικών και αντιιμπεριαλιστικών συνθημάτων ζύμωσης και δράσης-γράφαμε χθες.

Είναι μέγιστο πρόβλημα, υπογραμμίζει την αναπηρία και του συστήματος και του κινήματος το ότι εκατοντάδες χιλιάδες κινητοποιήθηκαν για ένα ειδεχθές, έστω, και μαζικό έγκλημα της εξουσίας, όχι εναντίον της εξουσίας, αλλά ζητώντας γενικά και αφηρημένα, πλατωνική δικαιοσύνη από τους θύτες τους. Πόσο διαλυμένη, τραυματισμένη είναι η λαϊκή συνείδηση και ψυχοτροπικός ο όχλος (διεφθαρμένος και ψεκασμένος από την οθόνη) της αποικίας Γκραικυλίας, που αντί να διαδηλώνει: «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», «Έξω το ΝΑΤΟ»  και να παλεύει μαχητικά για Εθνική Ανεξαρτησία, Λευτεριά και Προκοπή, φωνάζει απολίτικα και επικαιρικά «Δεν έχω οξυγόνο», «Πάρε με, όταν φτάσεις»! Άλλα εφόδια και όπλα έχουν οι αληθινές ταξικές μάχες. Μόνο με το έστω αξιοπρεπές κλάμα και το έντονο συναίσθημα δεν γίνεται ο όχλος μαχητής λαός και δεν έρχεται η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, που δεν είναι παλλαϊκό πανηγυράκι αλλά Πόλεμος!! Οι πρωτοφανείς κινητοποιήσεις για το έγκλημα των Τεμπών ήταν ελπιδοφόρο, αυθόρμητο, συναισθηματικό ξέσπασμα, που επιβάλλεται να γίνει συνειδητή, πολιτική μάχη για την ανατροπή όχι του δολοφόνου (ως ηθικού αυτουργού) Κούλη και της πολιτικής συμμορίας του αλλά πρωτίστως ν’ ανοίξει ο δρόμος για την απελευθέρωση της αποικίας Γκραικυλίας από τους Αμερικάνους κατακτητές και τα τσιράκια τους Δυτικούς και επί πλέον να συμβάλλει αυτός ο ιστορικός τόπος στην παγκόσμια εξέγερση για την ανατροπή του Καπιταλισμού! 

Μην τρώτε το κουτόχορτο των ακομμάτιστων, ακαπέλωτων από την πολιτική διαδηλώσεων, για τάχα συναινετικές διαδικασίες. Ότι δήθεν όλοι είμαστε αδέλφια, Έλληνες, πατριώτες με κοινούς εχθρούς και συμφέροντα. Μην στέργετε τέτοιες μπούρδες. που  εκφωνούνται από τα παπαγαλάκια της ξενόδουλης εξουσίας για να σας βάλουν μόνιμα στον ντορβά της και να σας ταΐζουν σανό. Ουδέν κοινό συμφέρον, σκοπό και συναίσθημα έχει ο εργαζόμενος και ο μέσος πολίτης με τους κεφαλαιοκράτες και τους θαλαμοφύλακες της ξένης εξάρτησης. Η ευτυχία των τελευταίων προϋποθέτει την εξόντωση των πρώτων!  Δίχως Κόμμα-αδιάφορο πώς θα λέγεται αυτό, μετράει μόνο η ταξική του φυσιογνωμία, που καθορίζεται από τις πολιτικές συγκυρίες και τα στελέχη του-δεν γίνεται ταξική πάλη, καμιά ουσιαστικά αλλαγή. Τα τάχα ακομμάτιστο και υπερκομματικό, συναινετικό και πράσινα άλογα ευνοούν, είναι βούτυρο στο ψωμί του έχοντος την εξουσία. Μιλήσαμε και άλλοτε για την αναγκαία παρουσία χαρισματικού ηγέτη. Καλές οι δημοκρατικές διακηρύξεις και λοιπές ανέξοδες πομφόλυγες αλλά στο πεδίο της κάθε μάχης, αρέσει ή όχι, διατάζει μόνο ο ΕΝΑΣ, που οδηγεί στην νίκη ή στην ήττα!

Η μεγαλειώδης κινητοποίηση για το έγκλημα των Τεμπών και όσες ακολούθησαν και θα γίνουν, αφήνει σήμερα δυνατό χνάρι στην αποικία Γκραικυλία, δείχνει πρωτίστως ποιος μπορεί να είναι ο κινητήριος μοχλός στο πολιτικό παιχνίδι ακόμα και σε συνθήκες πλήρους εξάρτησης. Μένει να δούμε τα επόμενα βήματα, όχι μόνο για τα Τέμπη αλλά και για την πορεία της ταξικής πάλης με αφορμή το φρικτό έγκλημα, που εκεί διαπράχθηκε και έχουν σηκωθεί δεμένοι και λυτοί για να το συγκαλύψουν. Επειδή δεν μασάμε τα λόγια και δεν χαϊδεύουμε αφτιά, επειδή τα λέμε σταράτα και κυνικά στους αναγνώστες όλα αυτά τα πολλά χρόνια, δεν είναι αισιόδοξη για την έκβαση της μάχης η Συνωμοσιολόγα Κασσάνδρα, πλην όσο ζει κι αν δεν ελπίζει, παλεύει ταξικά και ακατάπαυστα για την νίκη του λαού.