Επόμενος σημαντικός σταθμός στο έργο του ΝΙΚΗΤΑ ΒΟΣΤΑΝΗ με την πάλαι ποτέ αγαπημένη φίλη Ειρήνη Χαρίδου. Δυνατές μελωδικές συγκινήσεις, ωραία ταξίδια, συνδυασμός παλιότερης μουσικής προίκας με τα σύγχρονα, ερωτικά, κυρίως, μεράκια, δουλεμένα αυθεντικά, πρωτότυπα με το ταλέντο δημιουργών. Η καλύτερη, εποπτική, υλική, αισθητική απάντηση στο ότι και σήμερα υπάρχει όμορφο, ανταγωνιστικό και υψηλού επιπέδου λαϊκό τραγούδι, μόνο που δεν προβάλλεται από  βοθροκάναλα και άλλα κυκλώματα. Για αυτό θάβεται συστηματικά: Όχι μόνο λόγω της ύπαρξης του  αλλά και κυρίως εξ αιτίας της ομορφιάς του! Δεν σταματάμε ποτέ να το επισημαίνουμε και πρωτίστως  από αυτό το διαδικτυακό μετερίζι θα «μιλάμε» μόνο με έργα, όπως αυτός ο δίσκος, όπως τόσοι άλλοι, που παρουσιάζουμε όλα τα χρόνια και τα επόμενα! Και μην το θεωρούμε δεδομένο, προφανέστατο, συνηθισμένο γεγονός ή προϊόν, επειδή είναι στα πόδια μας, θέλω να πω επειδή το απολαμβάνουμε όποτε γουστάρουμε! Το  λαϊκό μας τραγούδι (όχι το σκυλοπόπ) και η  μεγάλη  του ποιότητα, είναι από τα μοναδικά, αν όχι στον κόσμο, τουλάχιστον στην Δύση, εξαιρετικά δείγματα μουσικού πολιτισμού.

«Μια κουβέντα»,  o τίτλος του δίσκου με την Ειρήνη Χαρίδου. Δεν περιγράφεται η συγκίνηση μετά από 25 χρόνια, που ξαναβρισκόμαστε και συνεργαζόμαστε. Τί ωραία περνάγαμε στην «Μυροβόλο» με Παντελή Θαλασσινό, με αείμνηστο Ηλία Κατσούλη και την άλλη υπέροχη παρέα! Πριν την εφ’ όλης της ύλης  συνομιλία, λόγος για τους συντελεστές του ωραίου δίσκου,  ειδικά τον Νικήτα Βοστάνη, για τους νεώτερους αναγνώστες μια και οι παλιοί τον ξέρουν καλά από παλιότερες εξαιρετικές δισκογραφικές εργασίες και συνεντεύξεις. «Μια κουβέντα», από τον «Καθρέφτη ήχων αληθινών» του Μωυσή Ασέρ, που είναι εκ των βασικών στιχουργών του δίσκου. Ο Νικήτας έχει αστείρευτη πηγή μελωδιών και πάντα ακριβολογεί. Εδώ, παράδειγμα, έχει έμπειρη, ωραία, λαϊκή, δυνατή γυναικεία φωνή. Σαν τους παλιούς συνθέτες του ρεμπέτικου σιάχνει τραγούδια «ραμμένα» για την Ειρήνη ή την προσαρμόζει στην δική του μελωδική τουαλέτα! Μάλλον ισχύει ο αρμονικός συνδυασμός αμφοτέρων. Θα έλεγα ότι τολμά και σε  εμπορικά και εύπεπτα μοτίβα, χαρούμενα και διασκεδαστικά, «ρισκάρει» κι εύκολα μοντέλα  χωρίς να ευτελίζονται οι μελωδίες. Ορισμένα τραγούδια αμυδρά αποπνέουν χρώματα και αρώματα από την μουσική του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ίσως πρέπει στιχουργικά να επισημάνουμε την μονοδιάστατη, την ερωτική θεματολογία.

Εξ αρχής είχαμε επισημάνει την μελωδική ικανότητα του Νικήτα Βοστάνη να κινείται με μεγάλη ικανότητα στα διάφορα «είδη» τραγουδιού, στην στιχουργία, στην εκτέλεση (οργανική και φωνητική). Θα τολμούσα να πω ότι παίρνει με ένα τρόπο υπόψη του και την μέχρι τώρα μελωδική θητεία της τραγουδίστριας ως προς το ύφος τραγουδιών, που συγκροτούν το «Μια κουβέντα». Την ίδια εποχή ο Βοστάνης βγάζει δίσκο με τον Μπάμπη Τσέρτο, άλλο «είδος», «χρώμα», «ύφος», άσματα ταιριασμένα κατά το μάλλον ή ήττον στο ηχόχρωμα του τραγουδιστή, όπως θα δούμε όταν παρουσιάσουμε  και αυτήν την εξαιρετική δουλειά. Η δημιουργική εναλλαγή φωνών από μέρους συνθετών, το γράψιμο ασμάτων στον τύπο τους είναι τώρα δυσκολότερο από παλιά με δεδομένο ότι δεν υπάρχουν πια χαρισματικοί τραγουδιστές του ύψους Μπιθικώτση ή  Ξυλούρη (να μη μιλήσουμε για Νταλγκάδες, Κάβουρες, Παγιουμτζήδες, παγκόσμια φαινόμενα)! Γυρίσαμε πλέον στον μοναχικό τροβαδούρο, που γράφει και ερμηνεύει όπως μπορεί τα έργα του. Δεν το λέμε υποτιμητικά! «Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια». Ίσα-ίσα, που και μέσα από τέτοιους δρόμους το λαϊκό μας τραγούδι θριαμβεύει, δίνει πάλι τα ρέστα του!

Ο Νικήτας Βοστάνης ανήκει στην χορεία των σύγχρονων εμπνευσμένων, ταλαντούχων συνθετών, που τηρουμένων των συνθηκών και των αναλογιών δεν είναι λίγοι και το πιο σημαντικό, έχουν αισθητικά πλούσιο και μελωδικά πολύπλευρο, με κοινωνικές και άλλες ανατάσεις και μοναδικές εμπνεύσεις έργο. Το ότι η ξενόδουλη εξουσία δεν τους προβάλλει μεγαλώνει την ανάγκη κι υποχρέωση όλων των απαιτητικών και ψαγμένων ακροατών, όσων εξ απαλών ονύχων τραγουδάνε καημούς να τους ανακαλύπτουν και να τους απολαμβάνουν, ν’ αποκτούν μέθεξη, πάει να πει να είναι μέλη της απέραντης παρέας, που γλεντά τα βάσανά της.

«Μια κουβέντα», πλην του αναφερθέντα Μωυσή Ασέρ στιχουργούν: Μάγια Πατεράκη, Μίρκα Παπαδημητρίου, Αλέκα Μπότη, Παναγιώτης Παπακωνσταντίνου, Κώστας Μπαλαχούτης, Δημήτρης Τσεκούρας, Γιώργος Μανδρέκας, Ένα τραγούδι λέει η Ειρήνη  με τον Μιχάλη Δημητριάδη. Αυλαία με «Τα μονοκοτυλήδονα», πανέμορφο ορχηστρικό, «Αλεξανδρινή» διασκευή ενός εκ των ασμάτων του δίσκου. Παίζουν στον δίσκο πάλι εξαιρετικοί μουσικοί. ΄Άλλο μεγάλο ελπιδοφόρο κεφάλαιο, νέα ταλέντα στην μουσική εκτέλεση, που συνεχίζουν την σκυταλοδρομία των μεγάλων παιχνιδιατόρων: Άγγελος Κουσάκης (κρουστά), Νικόλας Βοστάνης (μπάσο), Δημήτρης Παπαγγελίδης (κιθάρες), Νίκος Ρογκάκος (μαντολίνο και μάντολα), Γιάννης Τσέρτος (ακορντεόν), Κώστας Αραβαντινός (κιθάρα), Βαγγέλης Δαλέζιος (μπουζούκι, τζουρά),Θάνος Μπένος (πιάνο), Αλέξανδρος Κουβέλης (μπαγλαμά), Δημήτρης Παπαδάμης (ακορντεόν) και ο Νικήτας Βοστάνης (τζουρά). Ενορχηστρώσεις: Χρήστος Μπέλτσιος, Γιάννης Τσέρτος και Ματί Παλαιολόγος.

Η Ειρήνη Χαρίδου γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε κλασσικό, βυζαντινό και σύγχρονο τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο, όπως και κλασσική κιθάρα. Ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 και έγινε γνωστή από την τηλεοπτική σειρά «Ψίθυροι Καρδιάς» (1997-1998) τραγουδώντας 3 εξαιρετικά τραγούδια του Χρήστου Νικολόπουλου σε στίχους Ελένης Γιαννατσούλια. Ο πρώτος δίσκος «Αυλή του φεγγαριού», με τραγούδια του Κώστα Καλδάρα κυκλοφορεί το1999. Το 2001 συμμετέχει στα «Σαράντα κύματα», συνθέσεις  Μιχάλη Κουμπιού. Στις «10 γυναικείες φωνές» συμπράττει με τον Πέτρο Δουρδουμπάκη. Συμμετέχει σε δυο δίσκους ζωντανές ηχογραφήσεις από τις «Γραμμές», «Ξεφάντωμα με τον Χρήστο Νικολόπουλο», και «Ακτή Πειραιώς», «Υπάρχει και ζεϊμπέκικο». Συνεργασίες με: Γιάννη Σπανό, Μίμη Πλέσσα, Παντελή Θαλασσινό και με νεώτερους συνθέτες Αντώνης Απέργης, Λάζαρος Σαμαράς, Ηλία Γκίζας.

 

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

 

– Χρόνια και ζαμάνια, έχουμε να τα πούμε από την «Μυροβόλο» και καναδυό βραδιές στο «Χαμάμ». Τί έκανες αυτό το μέγα διάστημα;

«Πολύ χαίρομαι που ξαναβρισκόμαστε Ηλία μου!!Αυτό το μέγα διάστημα συνεχίζω με θάρρος και αγάπη να τραγουδάω σε συναυλίες, μουσικές χώρους και να δισκογραφώ τακτικά. Κυρίως συνυπάρχω μουσικά με “αισθητικά” συγγενείς συναδέλφους μου».

– Δυο  λόγια για το ξεκίνημά σου, πριν έλθουμε στο σήμερα; Πώς διάλεξες το τραγούδι;

«Ξεκίνησα μετά από παρότρυνση του μαθηματικού μου στο σχολείο να συνειδητοποιώ την κλίση μου. Υπήρξα πολύ τυχερή σε αυτό!! Οι μουσικές μου καταβολές ήταν ποικιλόμορφες. Παλιά λαϊκά, κρητική μουσική, ρετρό, έντεχνοι σύνθετες της εποχής αλλά και καλό ξένο ροκ ήταν οι μουσικές, που άκουγαν τα άλλα τέσσερα μέλη της οικογένειας μου. Σπούδασα κλασσικό, βυζαντινό, σύγχρονο τραγούδι παράλληλα με σπουδές κιθάρας. Και σίγουρα είμαι ευτυχής που τόσα χρόνια ασκώ και βιοπορίζομαι από το επάγγελμα της μουσικής».

 – Πολύ νωρίς έκανες επιτυχία, τηλεοπτικοί «Ψίθυροι καρδιάς», τί συνέβη μετά και έπεσε… σιωπή ή δεν είμαι ενημερωμένος;

«Μεγάλη επιτυχία πράγματι το ξεκίνημα μου και ήταν μεγάλη ώθηση η εμπιστοσύνη του Χρήστου Νικολόπουλου. Δεν σίγησε κάτι, όμως, μετά. Ανελλιπώς τραγουδάω και έχω κάνει δισκογραφία με πολλούς σημαντικούς συνθέτες, όπως ο Κώστας Καλδάρας, ο Πέτρος Δουρδουμπάκης, ο Αντώνης Απέργης, ο Μιχάλης Κουμπιός και  σήμερα ο αγαπημένος μου Νικήτας Βοστάνης. Επίσης εξαιρετικές καλλιτεχνικές συνευρέσεις σε σκηνές με μύθους δασκάλους συνθέτες και ερμηνευτές, με την Χάρις Αλεξίου, με  την Μαρινέλλα, την Γλυκερία, με τον Γιάννη Σπανό και τον Μίμη Πλέσσα, τον Μανώλη Μητσιά και τον Δημήτρη Μητροπάνο, αλλά και νεότερους όπως: Παντελής Θαλασσινός,  Κώστας Μακεδόνας,Δημήτρης Μπάσης, Γιάννης Κότσιρας, Αλκίνοος Ιωαννίδης και άλλοι».

 – Με την χρονική απόσταση και την εμπειρία πώς κρίνεις τις επιλογές σου;

«Δεν μετανιώνω για τίποτα, Ηλία μου, εφόσον πήρα τότε αυτές τις αποφάσεις, του να μην είμαι, δηλαδή, μέσα στο εμπορικό κύκλωμα κάνοντας αισθητικές ή και άλλες εκπτώσεις. Σήμερα νιώθω πλήρης και ευτυχής. Για μένα επιτυχία είναι η ανιδιοτελής αγάπη μου για το τραγούδι και το ανιδιοτελές μοίρασμα τόσα χρόνια με τους ακροατές -θεατές μου»!

 – Συνεργασία με τον Νικήτα Βοστάνη, πώς προέκυψε; Σε βρήκε ή τον βρήκες;

«Ο γλυκός μου ο Νικήτας με βρήκε μέσα στην καραντίνα και απλόχερα μου χάρισε τα τραγούδια αυτού του υπέροχου CD. Αυτός ο ανθρώπινος και άμεσος τρόπος είναι το ζητούμενο στις συνεργασίες και στις σχέσεις μου γενικότερα. Επειδή προφανώς αυτό είναι το ζητούμενο μου, αυτός είναι και ο τρόπος, που βρίσκω ή με βρίσκουν τα τραγούδια, που ερμηνεύω».

 – Πώς επιλέγεις τα τραγούδια; Επανεκτελέσεις παλιών σουξέ ή καινούριο έργο;

 «Εκτός από δύο  “live” δίσκους με τον Χρήστο Νικολόπουλο στις «Γραμμές» και τον Δημήτρη Μητροπάνο στην «Ακτή Πειραιώς», που εκεί ερμηνεύω παλιές επιτυχίες, όλες οι άλλες επιλογές μου είναι καινούργια τραγούδια. Το κριτήριο επιλογής μου είναι η προσωπική μου αισθητική και μόνο. Μ’ αρέσει ή δεν μ’ αρέσει ένα τραγούδι, έχει κάτι να μου πει ή όχι»!

  – Υποστηρίζεις τα τραγούδια, που σου δίνουν οι συνθέτες ή τα κρατάς στο ντουλάπι σαν άλλοθι ποιοτικού ρεπερτορίου;

 « “Άλλοθι” δεν επιζητώ ποτέ στην ζωή μου! Σε ένα τρίωρο πρόγραμμα την μερίδα του λέοντος σίγουρα την καταλαμβάνουν τραγούδια αγαπημένων συνθετών. Όμως πάντα υπάρχει χώρος και για το προσωπικό ρεπερτόριο. Αυτό, άλλωστε, είναι η ταυτότητά μου. Την παρουσιάζω πάντα γιατί θεωρώ ότι από το έργο του κυρίως κρίνεται ο κάθε τραγουδιστής».

 – Υπάρχουν αξιόλογα τραγούδια σήμερα να επιλέξει ο τραγουδιστής ή η τραγουδίστρια;

«Υπάρχει πληθώρα σπουδαίων νέων τραγουδιών και τραγουδοποιών, που ευτυχώς τους ανακαλύπτω ψάχνοντας, εφόσον ραδιόφωνα δεν τους παίζουν. Η δημιουργία ποτέ δεν έχει σταματήσει, αντιθέτως θεωρώ ότι έχουμε σήμερα πολύ αισιόδοξα δείγματα νέων καλλιτεχνών, όπως ο Δημήτρης Μπάκουλης, η Μαρία Παπαγεωργίου , η Νεφέλη Φασούλη, ο Βασίλης Προδρόμου, ο Δημήτρης Σίντος και πολλοί άλλοι. Κυκλοφορούν όμορφα τραγούδια, που εφόσον δεν προβάλλονται, ζητάνε από τον καθένα μας να τ’ ανακαλύπτει και να τ’ απολαμβάνει».

 – Ποιες συμβουλές θα έδινες σε νέο, που θα σου έλεγε επιθυμώ να γίνω τραγουδιστής;

«Η μόνη συμβουλή που θα έδινα σε ένα νέο, που επιθυμεί να γίνει τραγουδιστής θα ήταν να ακολουθήσει αυτό, που τον κάνει να ονειρεύεται έναν καινούριο, ομορφότερο κόσμο, αυτό που του δίνει ελπίδα και φτερά! Και φυσικά να προσπαθεί να είναι πάντα ειλικρινής με το μέσα του, με τον εαυτό του».

 – Βγαίνει μεροκάματο, ζουν συνθέτες, οργανοπαίχτες και τραγουδιστές από την μουσική;

«Όπως σε πολλούς τομείς στην ζωή μας έτσι και στο τραγούδι και στην μουσική οι οικονομικές απολαβές πλέον έχουν μειωθεί αρκετά. Όσο αφορά το λαϊκό μας τραγούδι θεωρώ ότι ανθεί στις ζωντανές εμφανίσεις αλλά “κηδεύεται” από τα ΜΜΕ, δυστυχώς. Σε αυτά τα Μέσα ανθεί και προβάλλεται μόνο το τραγούδι της επιφάνειας, που δε σε προβληματίζει, δεν σε κινητοποιεί, δεν σε κάνει να διεκδικείς τα αυτονόητα».

 – Νέα τραγούδια, έκδοση CD, ανέβασμα και διανομή από το διαδίκτυο; Τέχνη χωρίς το υλικό της; 

«Εγώ είμαι παλαιάς σχολής ακροατής. Θέλω να πάω να αγοράσω τον δίσκο, να τον βάλω στο σπίτι μου, να τον ακούσω, να τον αναζητήσω κατά κάποιο τρόπο, να τον απολαύσω. Η τέχνη πάντα θα ευδοκιμεί γιατί είναι ανάγκη του ανθρώπου και αυτό θα γίνεται ασχέτως του τρόπου διάδοσης της, κατά την γνώμη μου».

 – Και όλοι αυτοχρηματοδοτούμε τις εκδόσεις των έργων μας; Μεγάλη πληγή;

«Αυτό είναι πληγή γιατί συνήθως δεν υπάρχουν τα χρήματα για να μπορέσει να γίνει η σωστή διαφήμιση εκτός, βέβαια, από την ίδια την έκδοση καλλιτεχνικού προϊόντος. Λίγοι ήταν ανέκαθεν οι αξιόλογοι παραγωγοί, όμως, πιστεύω ότι σήμερα θα πρέπει να εστιάσουμε ξανά στην αστείρευτη δύναμη της ζωντανής παρουσίασης των τραγουδιών μας και μέσω αυτής να γίνουν τα επόμενα βήματα. Δηλαδή… πάμε ολοταχώς προς τα πίσω, όπως έκαναν όλοι οι παλιοί συνθέτες των πάλκων».

 – Καθένας μόνο του με μια οθόνη ή λειτουργούν σήμερα οι παρέες και η λαϊκή μούσα;

«Ηλία μου, αυτά είναι επιλογές ακόμα και στην εποχή της οθόνης, που είμαστε σήμερα και την ευκολία που παρέχει αυτή, πάντα θα υπάρχουν οι εραστές της ανθρώπινης επαφής και της παρέας. Δεν σου απαγορεύει κανείς την συναναστροφή, το θέμα είναι εσύ τί επιλέγεις. Και πόσο σε νοιάζει να υπάρχεις και να μαθαίνεις από τους γύρω σου κι όχι μόνο από το χορτάτο ΕΓΩ σου»!

Τί καινούρια καλούδια μάς ετοιμάζεις;

«Βρίσκομαι σε ένα υπέροχο μικρό χώρο στην Ηλιούπολη, “Το Μικρό Δημαρχείο”,  που έχει γίνει πια στέκι μουσικόφιλων, με φίλους συνεργάτες που εκτιμώ και θαυμάζω! Επίσης με τον αγαπημένο μου Νικήτα Βοστάνη ετοιμάζουμε την προώθηση του νέου μας CD  με τίτλο “Μια κουβέντα” με διάφορες συνεντεύξεις και ζωντανές εμφανίσεις. Αυτά τα σπουδαία στο σήμερα, εκεί που μου αρέσει να ζω και να δημιουργώ δηλαδή. Για το αύριο θα τα πούμε στην επόμενή μας συνάντηση. Σε ευχαριστώ για όλα»!

 

                                                                                                                                                                           ΗΛ. ΚΑΠ.