Ο εξαίρετος συνθέτης ΝΙΚΗΤΑΣ ΒΟΣΤΑΝΗΣ γράφει στην μνήμη του μεγάλου στιχουργού Μιχάλη Μπουρμπούλη, που έφυγε στις 20 Ιουλίου 2023. Αναφέρεται στην γνωριμία και στην καρπερή τους συνεργασία, που γέννησε ορισμένα πανέμορφα λαϊκά τραγούδια. Ο Μιχάλης Μπουρμπούλης γεννήθηκε στην Ιθάκη στις 8 Νοεμβρίου 1939 και εκτός από τους στίχους ασχολήθηκε με την ποίηση και την πεζογραφία. Μπήκε στην δισκογραφία το 1975 με το πρώτο του τραγούδι «Έχεις την πόρτα σου κλειστή», μουσική σύνθεση του Σταύρου Κουγιουµτζή με τον Γιώργο Νταλάρα. Συνεργάζεται με τους συνθέτες Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Βαγγέλη Παπαθανασίου, Ηλία Ανδριόπουλο, Σταύρο Κουγιουµτζή, Γιώργο Χατζηνάσιο, Δημήτρη Λάγιο, Λίνο Κόκοτο, Στάμο Σέμση, Φίλιππο Περιστέρη, Νικήτα Βοστάνη, Χρήστο Γκάρτσο και άλλους.
Ο Μ. Μπουρμπούλης είχε εκδώσει τα βιβλία: «Η Νύχτα του Όφη» (2014), «Η Μετρική του Θανάτου: Τάφος στο Μόντρεαλ» (2013), «Μονοκατοικία στα Χαλάσματα: Ειρκτή του ενός» (2013) –από Andy’s Publishers. «Λαζαρέτο: ο Γάμος των Τράγων: Λοιμοκαθαρτήριο, δεσμωτήριο» (2010), «Επισκέπτες στη Χώρα του Άλατος (2008)-από Καστανιώτη. «Μια Επιστολή προς τη Γαλάτεια και οι Μεταμορφώσεις του Μάρκου Σοντάτου» (Modern Times, 2005), «Ειν Αλί Κείται προς Ζόφον: 24 Σονέτα του Μιχαήλ Μπουρμπούλη του Επτανησίου» (2004), «Η Πριγκίπισσα των Ατμών» (2003), «Άνθρωπος Άνεμος» (1999)-από εκδόσεις Διάττων.
Ο Μιχάλης Μπουρμπούλης κι εγώ
Του ΝΙΚΗΤΑ ΒΟΣΤΑΝΗ
Η συνεργασία μου με τον Μιχάλη Μπουρμπούλη ξεκίνησε, όταν ο κοινός μας φίλος Μωυσής Ασέρ με παρακάλεσε μια μέρα στην διαδρομή, που κάναμε προς Πειραιά, να αφήσω κάποια CD στον Μιχάλη. Ο Μιχάλης, εκείνη την εποχή έκανε σεμινάρια στιχουργικής στην Νομαρχία Πειραιά. Όταν τον συνάντησα, μου πρότεινε, αν ήθελα, να κάτσω και να παρακολουθήσω το σεμινάριο. Δέχτηκα με χαρά κι όταν ξεκίνησε, ρώτησε όσους ήταν εκεί με ποιο θέμα θα ήθελαν να ασχοληθούν. Με την άδειά τους είπα κι εγώ το τί σκεφτόμουν. Και αυτό ήταν κάτι που ήταν «όνειρο ζωής» για πολλά χρόνια. Να γίνει ένα ολοκληρωμένο έργο για την αγαπημένη μου γενέτειρα, την Αλεξάνδρεια. Αμέσως ο Μπουρμπούλης, κατενθουσιασμένος, έβγαλε και τον τίτλο: «Εδώ Αλεξάνδρεια»! Μια δουλειά την οποία επιβλέπει σχολαστικά καθώς, ενώ ο ίδιος συμμετέχει με πέντε στίχους, τα υπόλοιπα τραγούδια γράφτηκαν από τους συμμετέχοντες στο σεμινάριο και δύο τραγούδια από τον βραβευμένο συγγραφέα του «Μέρες Αλεξάνδρειας» Δημήτρη Στεφανάκη. Το βιβλίο αυτό, στο οποίο είχα κι εγώ συμμετοχή, προηγήθηκε του δίσκου. Το 2013 κυκλοφορεί αυτή η πρώτη μας δουλειά (από τον ΚΑΘΡΕΦΤΗ).
Από εκεί και πέρα δημιουργήθηκε μεταξύ μας μια στενή φιλία. Στο σπίτι του γίνονταν πολύωρες συζητήσεις για όλα τα θέματα. Μια μέρα, τον ρώτησα: Μιχάλη, εσύ, που αγαπούσες τόσο πολύ τον Σταύρο Κουγιουµτζή πώς και δεν έγραψες ένα τραγούδι για κείνον; Σημειωτέον ότι ο Σταύρος Κουγιουµτζής ήταν και δικός μου αγαπημένος συνθέτης. Τα χρόνια είχαν περάσει και δεν θυμόμουν ότι τους πρώτους στίχους, που δισκογράφησε ο Μιχάλης, μελοποίησε το 1975 ο Σταύρος, με τον Νταλάρα. Πάντως δεν ήθελε και πολύ… Σε δύο ημέρες με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει: Αλεξανδρινέ (έτσι με αποκαλούσε), έλα, σου έχω έτοιμο τον στίχο του Σταύρου! Έτσι γεννήθηκε το «Γαλάζιο σύννεφο», που ερμηνεύει ο Παντελής Θαλασσινός. Με αφορμή αυτό το τραγούδι έγινε ο δίσκος «Δε νικιέται ο ήλιος» (2019 από τον ΚΑΘΡΕΦΤΗ) .
Φθάνουμε στον Κορωνοϊό. Κλεισμένοι όλοι μέσα. Τον παίρνω τηλέφωνο και του λέω: Μιχάλη, κάτι πρέπει να κάνουμε. Μου έδωσε τους στίχους για το «Είν’ ο κόσμος, που αλλάζει» με βασικό ερμηνευτή τον Βασίλη Γισδάκη και σε δύο τραγούδια η Μαρία Σουλτάτου. Αυτή είναι η τελευταία του δουλειά. Όταν μου έδωσε τους στίχους αυτούς μου είπε κοιτάζοντάς με στα μάτια: Πρόσεξε, Αλεξανδρινέ, αυτοί οι στίχοι για μένα είναι πολύ ιδιαίτεροι! Όταν του έστειλα τα πρώτα δοκιμαστικά ενθουσιάστηκε και μου ζήτησε να προχωρήσω. Όταν άκουσε τις τελικές ηχογραφήσεις μου είπε: Αυτή την δουλειά την βάζω στις καλύτερές μου! Και αυτός ο δίσκος κυκλοφόρησε από τον ΚΑΘΡΕΦΤΗ του φίλου μας Μωϋσή Ασέρ.
Ο Μιχάλης ήταν αυστηρός πάνω στην δουλειά του. Δεν έκανε εκπτώσεις. Αλλά, οφείλω να ομολογήσω, ότι εμένα με βοήθησε πολύ με τις υποδείξεις του και μάλιστα, ένα τραγούδι, που έγραψα, μου είπε ευθέως ότι δεν του άρεσε και έτσι το άλλαξα. Αλλά κι εγώ, σε δύο τραγούδια, που κάτι δεν «μου έβγαινε» με τον στίχο επάνω στο μέτρο της μουσικής δέχθηκε να τον αλλάξει λέγοντάς μου ότι είχα δίκιο. Είχε δώσει σε πολλούς νέους δημιουργούς την ευκαιρία να κάνουν κάτι καλό απλόχερα χωρίς να τον νοιάζουν τα γνωστά ονόματα. Θα τον θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη και βαθιά εκτίμηση.