Από την μια έχει πολύ μεγάλη πλάκα η εκλογή αρχηγών των αστικών κομμάτων από τον όχλο με κάλπες κι από την άλλη-και αυτό είναι το κύριο-συμπυκνώνει την σαπίλα του άθλιου Καπιταλισμού. ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εκλέγουν για πολλοστή φορά σε λίγα έτη-σε δουλειά να βρισκόμαστε-νέες ηγεσίες. Πρόκειται για την ανακύκλωση των ίδιων σφόδρα οζόντων λυμάτων. Δίνεις δίφραγκο και εκλέγεις αρχηγό ακόμα κι αν δεν είσαι μέλος του κόμματος, ακόμα και αν στην εποχή των Μέσων Κοινωνικής Μαλακίας (Social Media) πλείστοι νέοι πάνε για καλαμπούρι. Το σύστημα εξουσίας προβάλλει μετά φανών και λαμπάδων ότι το καραγκιοζιλίκι, η χυδαιότητα της πάμφθηνης ψήφου είναι η αποθέωση της δημοκρατίας. Σίγουρα για το Κεφάλαιο είναι, αφού με τέτοιες καλπονοθείες έχει επιπλέον ασφαλιστικές δικλείδες και βεβαιότητες να ορίζει ποιοι κάνουν κάθε φορά παιχνίδι στο εγχώριο πολιτικό σύστημα. Οι εκλεκτοί πράκτορες των φονιάδων των λαών Αμερικάνων! Με τα βοθροκάναλα και τις δημοσκοπικές παράγκες επιλέγουν ποιον θα προβάλλουν και θα επιβάλλουν στο πόπολο, που έχει πάντα ό,τι του αξίζει και απεργάζεται.
Και μετά ζητάνε και τα ρέστα! Κατακρίνουν το πολιτικό και κομματικό προσωπικό της Γκραικυλίας ως ανίκανο, ποταπό, ανεπαρκές, σαθρό και τα ρέστα. Τραβάνε υποκριτικά τις κωλότριχές τους: Πω,πω,πω, κατάντημα, δεν υπάρχει πλέον αξιόμαχη και σοβαρή αντιπολίτευση! Λες και υπάρχει κυβέρνηση! Στην αποικία είναι ίδιον των ραγιάδων, βολεύει πολύ και τα αφεντικά, να χρησιμοποιούν σκόπιμα λάθος λέξεις και ορισμούς. Παράδειγμα, ονοματίζει προφανώς καθ’ υπερβολή σύμπασα την κομματική συμμορία, που λεηλατεί τον τόπο κατ’ εντολήν των ξένων, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, Κυνοβούλιο και Βολευτές. Οι ίδιες δυνάμεις, που επιλέγουν τα ψώνια να κάτσουν στην καρέκλα του αρχηγού για όσο διάστημα τους χρειάζονται, παίζουν στην συνέχεια τον ρόλο εισαγγελέα. Για να ετοιμάσουν τον επόμενο γελοίο στο βαρετό έργο θεάτρου σκιών: «Ο Καραγκιόζης αρχηγός του….». Το πείραμα της αδελφούλας με το κασελάκι παταγωδώς απέτυχε αλλά δεν πτοείται ο ντόπιος ξενόδουλος Καπιταλισμός, έχει άλλα σενάρια να δοκιμάσει. Το θέμα είναι ότι τα εναπομείναντα μέλη και στελέχη δεν βάζουν ποτέ μυαλό. Εκ γενετής και εκ παράδοσης ηλίθιοι, καιροσκόποι οπορτουνιστές.
Να πούμε τώρα σε όλους αυτούς τους ξενόδουλους ηλίθιους ότι το Κόμμα είναι πάντα ο Πολιτικός Μηχανισμός, που θα αλλάξει την κοινωνία; Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα! Ποιας κοινωνίας τώρα πια; Της αγέλης λυσσασμένων λύκων, που όλοι είμαστε συνένοχοι; Σ’ αυτά τα πλαίσια και το παιχνιδάκι της εκλογής αρχηγού από τον όχλο. Όχι μόνο δεν πρόκειται για δημοκρατική διαδικασία αλλά και είναι καθαρός φασισμός, εκτός από εξευτελισμός προσώπων και διαδικασιών. Ανέκαθεν αυτά τα δυο πάνε μαζί! Βλέπετε, δεν τρώμε κουτόχορτο του ψηφιακού φερετζέ, που άλλωστε έχει τελευταία τόσο ξεβάψει, που οσονούπω θα γίνει … διάφανος! Άλλο θέμα αν δεν το αντιλαμβάνεται ο ηλίθιος, διεφθαρμένος και δια της οθόνης πολλαπλώς ψεκασμένος όχλος! Είναι που βρίσκεται σε ταξικό κόμμα! Ένα μέρος από αυτούς μια Κυριακή, που δεν θα έχει τί να κάνει, θα πάει να ψηφίσει αρχηγό υπό την ασφυκτική καθοδήγηση της εξουσίας!
Να πούμε ότι ο Αρχηγός του Κόμματος βγαίνει μέσα από την ελίτ, την συμμορία-γιατί όχι, δεν μασάμε τα λόγια μας-των στελεχών ύστερα από λυσσώδη εσωκομματική πάλη; Θυμηθείτε τί γράφουμε για τον χαρισματικό ταγό, τον ευφυή δολοφόνο, που παίρνει την εξουσία και τα τινάζει όλα στον αέρα. Ανασταίνει τον όχλο και τον μετατρέπει σε λαό για να γίνει η Επανάσταση. Ότι είναι ο μόνος, που προχωρά την Ιστορία, τα περί δημοκρατιών είναι μαλακίες! Ο Περικλής δεν ήταν χαρισματικός ηγέτης, αυτό, που λένε δικτάτορας; Είπαμε, όμως, οι ραγιάδες βαυκαλίζονται με χαζούς μύθους. «Αρχή ενός ανδρός»-γράφει ο Θουκυδίδης, αλλά και τα αρχαία κείμενα τα βλέπουν μόνο με μυωπικά ελληναράδικα γυαλιά, κατά το θεωρούμενο εθνικό συμφέρον, που καταντά πάντα ηλίθιο, ολέθριο και ανιστόρητο. Να μιλήσουμε για επαναστάτες αρχηγούς, τους δικούς μας Μπολσεβίκους, με όλα τα μεγάλα θετικά και τα τραγικά αρνητικά, που σέρνουν κι είναι ευθύνη των όχλων-λαών, που τους ακολουθούν και όχι των ίδιων; Ότι ο Ιμπεριαλισμός και το Κεφάλαιο δεν θέλουν ικανότατους λαϊκούς ηγέτες γιατί κινδυνεύει η εξουσία τους; Μάταια, όταν ο ηλίθιος όχλος δίνει δίφραγκο και νομίζει ότι έχεις πιάσει τον Πάπα από τους όρχεις, ότι ορίζει τους αρχηγούς του!
Και πού ξέρετε, ρε γαΐλια, ότι βγήκε ο Τάδε και όχι ο Δείνα; Ιδιαίτερα σήμερα με τα ψηφιακά εργαλεία και τις πλατφόρμες το αποτέλεσμα το ορίζει ο έχων τον έλεγχο του «σέρβερ». Μη μας πείτε ότι και ο χαρισματικός ταγός, βγαίνει με πραξικόπημα, γιατί κομίζετε γλαύκας ες Αθήνας. Από την πρώτη στιγμή, εδώ και 40 χρόνια το έχουμε πει! Ο Μέγας Αλέξανδρος δολοφόνησε με την μάνα του τον πατέρα του Φίλιππο να κάτσει στον θρόνο και να κατακτήσει την Ανατολή. Ο Μέγας Στάλιν μειοψήφησε στην κρίσιμη ψηφοφορία και όταν έγινε αρχηγός, πέρασε από μαχαίρι όσους τον βοήθησαν με την ψήφο στο πραξικόπημα! Έτσι, όμως, έγινε ο νικητής του πιο μεγάλου πολέμου στην Ιστορία έως σήμερα και έχτισε το σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Τώρα, θα πείτε, και πολύ σωστά: Τί σχέση έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο; Βάζεις τα σημερινά σκατά με τις φωτεινές (και σκοτεινές) προσωπικότητες, που άλλαξαν τον κόσμο; Ναι, γιατί εδώ είναι το μέγα πρόβλημα όλου του πλανήτη ως προς την ανθρώπινη παρουσία και ιστορία, η τραγική, παρατεταμένη έλλειψη λαϊκών ηγετών να ηγηθούν επαναστατικών αλλαγών! Δεν το θέλουν, το πολεμούν ο Ιμπεριαλισμός και το Κεφάλαιο επειδή απειλείται η εξουσία τους. Ο χαρισματικός ταγός-δολοφόνος ξυπνά όχλους! Για αυτό σχολιάζουμε με αφορμή του καλαμπούρι των επικείμενων εκλογών σε ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Είναι πρωτίστως ζήτημα άκρως τραγικής ειρωνείας! Τονίζουμε με έμφαση, μην περιμένεις προκοπή με τέτοια άθλια καπιταλιστικά κόλπα, ηλίθιε, διεφθαρμένε και ψεκασμένε απ’ την οθόνη όχλε! Δεν ξοδεύεις και κάνα μεγάλο ποσό! Διφραγκάκι δίνεις, τενεκέ ξεγάνωτο παίρνεις! Καπιταλισμό δεν έχουμε και μαμά αγορά; Να σου θυμίσω τις γιαγιάδες μας: «Το φτηνό το κρέας το τρώνε τα σκυλιά», «Ό,τι δίνεις, παίρνεις», «Το φτηνό είναι ακριβό»; Το τρίτο χαρακτηριστικό του ραγιά, που βολεύει τα μάλα τα ξένα αφεντικά: Όποτε τον συμφέρει, νομίζει ότι το σύστημα είναι Καπιταλισμός, και όποτε όχι, θεωρεί ότι ζει στην φεουδαρχία, στον σοσιαλισμό και τα ρέστα, για να ξεχάσει ότι είναι μόνο δούλος σε ταξικό κώμα!
Μην περιμένετε τώρα προβλέψεις για τις δυο προσεχείς εκλογές αρχηγών-πάντα κατ’ ευφημισμόν μια και πρόκειται για υπαλλήλους, πράκτορες των ξένων αφεντικών, που θέλουν να κάτσουν κάποτε, έστω και για λίγο στην καρέκλα του τυχερού συναδέλφου τους Κούλη Ξεπουλητάρη! Για μας τους «Μπολσεβίκους» προκρίνουμε ό,τι έχει την μεγαλύτερη πλάκα, ήτοι: Στον ραγδαία επιστρέφοντα στο 3% ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γέλιο θα είχε να ξαναβγεί η αδελφούλα με το κασελάκι και να πάρουμε τον πούλο και των οματιών τους όλοι οι άλλοι! Η μεγαλύτερη κωμωδία είναι, όμως, να βγει ο Γκλέτσος. Εμείς… ψηφίζουμε Γκλέτσο για να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι! Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. το γελοίον του πράγματος είναι να βγει ο ανίκανος δήμαρχος. Με 2 καρπούζια στην ίδια μασχάλη δεν θα μείνει άντερο! Και η μεγαλοκοπέλα, που περιφέρεται στις γραφειοκρατικές υπηρεσίες του Δ’ Γερμανικού Ράιχ μπας και βρει ρόλο ύπαρξης, θα είχε ενδιαφέρον να στεφθεί αρχηγός! Θα είναι καλή εφεδρεία για τα ξένα αφεντικά, με την απάθεια του όχλου, με την μαζική αποχή από τα κοινά, θα μπορούσε να κάνει κολιγιά με τον Κούλη του 25-35%, να παίξουν στο θαλαμοφυλάκιο της αποικίας Γκραικυλίας! Δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας! «Τα κουκιά είναι μετρημένα, εκ θεού (Αμερικάνων) κανονισμένα» και θα βγούνε με τα τσαρούχια οι κατάλληλοι αρχηγοί. Για τον ξενόδουλο Καπιταλισμό και όχι για τον όχλο, που κοιμάται…
Επίλογος με τον μέγιστο στον κόσμο ποιητή του εικοστού και όχι μόνο αιώνα, με τον απαράμιλλο και κοφτερό πολιτικό σαρκασμό του Κωνσταντίνου Καβάφη («Εύνοια του Αλεξάνδρου Βάλα»):
—————————————————————————
(«Μα αν ήμουν ακαλαίσθητος, κι αν μυστικά το είχα προστάξει-
θάβγαζαν πρώτο, οι κόλακες, και το κουτσό μου αμάξι)».