Ολοκληρώθηκε, όπως ακριβώς άρχισε, χυδαία, πλαστικά, με ψηφιακή ηλιθιότητα και πιθηκίσια λάμψη ένα ακόμα «γιουσουρούμ» της ντόπας, της μίζας, της ψώρας των εθνικών ψευτομεγαλείων, του πλυντηρίου πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ ή δολαρίων, που κατ’ ευφημισμόν και ανιστόρητα βαφτίστηκαν Ολυμπιακοί Αγώνες! Κακογουστιά, καρακιτσαριό! Αποθέωση της βαρβαρότητας τώρα πλέον με ηλεκτρονικό φερετζέ. Όχι μόνο δεν υπήρξε ίχνος υγιούς άμιλλας, δωρική ρώμη και ιωνική αρμονία, αλλά το όλο φρικτό καραγκιοζιλίκι ήταν-κάθε διοργάνωση και χειρότερα-εξόφθαλμη προσβολή και κανιβαλισμός του όποιου αρχαίου ολυμπιακού πνεύματος, όπως και να το έχει καθένας στο μυαλό. Πού είναι η περίφημη εκεχειρία, ρε ηλίθιοι, που επέβαλε πάλαι ποτέ κάθε αρχαία Ολυμπιάδα; Οι άθλιοι Εβραίοι δολοφόνοι του Παλαιστινιακού λαού τις μέρες των Αγώνων ξεσάλωσαν, απανωτές εκατόμβες θυμάτων, κυρίως παιδιών. Χώρια, που έπιασε τον Ιμπεριαλισμό πολεμικός και εξοπλιστικός πυρετός με πρόσχημα την απειλή επίθεσης στο Ισραήλ, στο κράτος του κατά συρροήν φονιά. Αλήθεια, υπάρχει ολυμπιακό άθλημα για πυρηνικά υποβρύχια και αεροπλανοφόρα; Από κοντά τίμησαν την φετινή Ολυμπιάδα οι πράκτορες των Αμερικάνων Ουκρανοί μαζί με τους κατά συρροήν ηλίθια ηττημένους Ρώσους. Έτσι μπράβο! Τέλειο σκηνικό Ολυμπιακών Αγώνων!
Όλα για την οθόνη, ψέκασαν με τόνους κουτόχορτο τον παγκόσμιο όχλο, ιδιαίτερα τον Δυτικό. Όλα για την φανταχτερή εντύπωση, που αντιμάχεται-νομίζουν βλακωδώς οι Καπιταλιστές και τα τσιράκια τους-την πραγματικότητα, να αντέχει ο κοσμάκης την άθλια ζωή του. Χαζά κι αποπροσανατολιστικά θεάματα άνευ πια άρτου, αφού όλοι βρίσκονται σε βαθύ ταξικό κώμα. Δεν αξίζει να ασχολείται κανείς με ό,τι συνέβη στην Πόλη του Φωτός, άλλος τίτλος κατ’ ευφημισμόν, αφού πιο δολοφονικό σκοτάδι για το μυαλό και την ψυχή από τους εκτυφλωτικούς προβολείς της αποχαύνωσης δεν έχει ακόμα εφευρεθεί! Τώρα τα κεφάλια μέσα! Όχι, δηλαδή, ότι τα βγάλατε έξω ποτέ, τα σηκώσατε στον ουρανό ή τα χαρίσατε στιγμιαία στην Μάνα Φύση! Από τον βόθρο του Σηκουάνα, στον βούρκο, που σας έχει δια βίου πετάξει το Κεφάλαιο. Στην εξαθλίωση, στην μιζέρια, στην φτώχεια, στον ρατσισμό, στον φασισμό. Νοικοκυρεμένα πράματα, που λέει συχνά κάποια ψυχή.
Ο βόθρος του Σηκουάνα, που έγινε επίκεντρο της Ολυμπιάδας έχει με μια έννοια διπλή συμβολική αξία: Από την μια δείχνει μαζικά ο πανάθλιος Καπιταλισμός τί περιμένει τον πλανήτη Γη από την εγκληματική δράση του, ένας λάκκος με σκατά! Από την άλλη σας πετάνε-μεταφορικά και κυριολεκτικά-μέσα να μάθετε να κολυμπάτε στα όλο και πιο δηλητηριώδη λύματα, να συνηθίσετε στο… νέο κλίμα. Ιδιότυπος μιθριδατισμός! Και την επιβεβαίωση της ελληνικής παροιμίας: Τον Αράπη κι να τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς! Ρε όσοι αιώνες κι αν περάσουν, αφότου «κατέβηκαν από τα δέντρα» οι Γότθοι, Οστρογότθοι, Βησιγότθοι και λοιποί βάρβαροι, που συγκρότησαν την Δύση και την Ευρώπη, δεν μπορούν να αποβάλλουν την βαρβαρότητα και τον καφρισμό! Δεν τους καλύπτουν τα φρου-φρου και τ’ αρώματα! Βάλανε αθλητές να αγωνιστούν στα βοθροκάναλα του Σηκουάνα αδιαφορώντας παντελώς για την υγεία τους εκείνη την στιγμή, αλλά και τις μελλοντικές συνέπειες! Καταρρακτώδης βροχή στο μολυσμένο ποτάμι και συνέχισαν την βαρετή, ηλίθια τελετή έναρξης, δεν τους ένοιαζε για τους βρεμένους θεατές, η παγκόσμια τηλοψία έφερνε (και ξέπλενε) τα δισεκατομμύρια ευρώπουλα! Και αυτοί όλοι οι αφιονισμένοι ηλίθιοι-θεατές και αθλητές έκαναν τουμπεκί, έβγαλαν τον σκασμό! Ιδιαίτερα οι αθλητές, που δεινοπάθησαν και δεν ξέρουν τί τους ξημερώνει στην υγεία μετά το… βάφτισμα στην αποχέτευση της… Πόλης του Φωτός.
Αντί να ξεσηκωθούν όλοι, με μια φωνή, όχι μόνο οι κολυμβητές, να διαμαρτυρηθούν οι πάντες, ν’ αρνηθούν να γίνουν γελοίες και πονεμένες μαριονέτες του εγκληματικού θεάματος, αντί να τινάξουν τον Παρισινό βόθρο στον αέρα, λειράτες κότες πήραν μέρος στα κατ’ ευφημισμόν αγωνίσματα, κολυμπούσαν για το μετάλλιο της χοντροπετσιάς δίπλα σε αγωγούς αποχέτευσης βανδαλίζοντας ελαφρά τη καρδία το Ολυμπιακό πνεύμα, που τί άλλο είναι; Αγώνας κι άμιλλα για τα ιδανικά του ανθρώπου! Μη ακούσουμε, τώρα, τις μαλακίες ότι οι αθλητές 4 χρόνια παλεύουν για αυτές τις με γάλες στιγμές, ότι είναι πίσω μεγάλοι χορηγοί, που απαιτούν. Είπαμε το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων, που είναι έντονα φορτισμένο με ταξικό χρώμα και διάσταση στην εποχή μας. Από την πρώτη στιγμή είχε, αλλά ας μην μπλέξουμε τώρα στα παλιά κοινωνικά συστήματα. Το πρωτεύον είναι ότι άπαντες κοιμούνται και δεν νοιάζονται για τίποτα. Μέχρι την τελική καταστροφή! Να κάνει κι ο πολιτισμός (και ο αθλητισμός, πολιτισμός είναι και αυτός!) καινούριους κύκλους, πιο ουσιαστικούς και αυθεντικούς!
Το άλλο γελοίο και χυδαίο είναι οι αναφορές και της φετινής Ολυμπιάδας της ντόπας και της ξεφτίλας του Ανθρώπου στον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, αλλά πάντα με την γνωστή Δυτική βαρβαρότητα, με το ίδιο χυδαίο παραμύθι: Από σας τους Έλληνες τα πήραμε όλα (και τις Ολυμπιάδες), αλλά επειδή εσείς είσαστε μαλάκες, τα βάλαμε στην σωστή βάση, τα εκσυγχρονίσαμε, τα κάναμε σαν τα μούτρα μας, μάλλον σαν τον κώλο μας και στα τα ξαναφέρνουμε καινούριες αλυσίδες σκλαβιάς. Να το πούμε με την αναγκαία ιστορική κυνικότητα: Και η περίφημη αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 1896 έγινε με αυτήν την κίβδηλη ιδεολογία και το σαθρό σκηνικό, εκτός από την κονόμα και τα γεωπολιτικές παράπλευρες ωφέλειες. Κι αν οι τότε πρωτεργάτες διέθεταν προφανή ρομαντισμό και αρχαιολατρεία, που βεβαίως στο έπακρον τα εκμεταλλευθήκαν οι εξουσίες, σκεφθείτε πώς κατάντησαν, ειδικά μετά το 1960 οι Ολυμπιάδες και μετά, οι σύγχρονες της απόλυτης εμπορευματοποίησης, γελοιοποίησης και εκχυδαϊσμού! Καλά, ρε ηλίθιοι, της αποικίας Γκραικυλίας, τί εθνική έξαρση νοιώσατε (να πούμε για την πρόσφατη τελετή λήξης) με την ηλεκτρονική καρικατούρα (ψηφιακό πιθηκάκι) και το καραγκιοζιλίκι της ελληνικής σημαίας και του Εθνικού Ύμνου; Οι Εθνικοί Ύμνοι είναι για τους Ήρωες, για τον Πόλεμο και τον Ταξικό Αγώνα, όχι για ιδρωμένα βρακιά και φανέλες, για «γκαλά» σε φυσικό και τηλεοπτικό βούρκο! Δεν καταλαβαίνετε ότι είσαστε συνένοχοι; Τί σχέση, ρε γελοίοι, έχουμε με όλη την Δυτική Βαρβαρότητα των τελευταίων 500 χρόνων, με εκατομμύρια νεκρούς στην Ευρώπη, με το ξεπάστρεμα ολόκληρων φυλών και πολιτισμών από τα Δυτικά αποβράσματα και τις συμμορίες των εγκληματιών στην Αμερική, Αυστραλία, Ασία;
Με την έμπνευση του αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος έγιναν όλα αυτά; Και δέχεστε το Ιμπεριαλιστικό, Καπιταλιστικό παραμύθι για να είσαστε διαρκώς καλύτεροι και πάντα σε χειρότερη κατάσταση σκλάβοι; ΟΧΙ, ρε ζωντόβολα! Ουδεμία σχέση έχουμε με την Ευρώπη και τους Δυτικούς δολοφόνους, με την βάρβαρη Δύση. Ανήκουμε, είμαστε στην Μάνα του Πολιτισμού Ανατολή. Κάτι ακόμα καλύτερο, εύνοια της ροής του χάους και της Γεωγραφίας: Είμαστε Βαλκάνιο, πέτρινο, τοξωτό, αγκρέμιστο γεφύρι ανάμεσα στην μάνα του Πολιτισμού Ανατολή και την Βάρβαρη Δύση! Κάναμε μεγάλο Πολιτισμό όσο και όσοι ακολουθούμε και σήμερα αυτόν τον δρόμο! Έχει και αυτό το συγκλονιστικό μήνυμα με θετική ή αρνητική πλευρά κάθε Ολυμπιάδα: Ελεύθερος πολίτης, ταξικός αγωνιστής της προκοπής ή κοιμισμένος άθλιος σκλάβος;
Για τους Έλληνες αθλητές ένα μεγάλο μπράβο! Ακόμα και σε αυτούς, που η άθλια και ξενόδουλη πολιτική κι αθλητική ηγεσία Γκραικυλίας βάφτισε Έλληνες ζητιανεύοντας κάνα χάλκινο μετάλλιο. Μπράβο, γιατί έχουν να πολεμήσουν με την απαξίωση, την αδιαφορία, την έλλειψη χρημάτων, γηπέδων, προγραμμάτων από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες και το κομματικό σκυλολόι, που τους θυμάται μόνο αν πάρουν μετάλλιο και σπεύδει να φωτογραφηθεί μαζί τους για να κλέψει κάτι από την δόξα τους. Κι ύστερα, πάλι στο ντουλάπι με την ναφθαλίνη. Πόσο ωραία, μεστά, αληθινά τα είπαν μετά τους αγώνες ο Άλκης Κυνηγάκης, ο Τεντόγλου, ο Καραλής, ο Πομάσκι, άλλοι αθλητές και προπονητές, αλλά στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα! Τα λέμε πάλι σε τέσσερα χρόνια, παιδιά, αν μας φέρετε κάνα μετάλλιο! Πόσο μηδαμινοί όσοι έσπευσαν ν’… απαντήσουν, λέγε με Γιαννιώτη, παράδειγμα. Μη ξεχάσουμε τις Βολιώτισσες αδελφές Αλεξανδρή, που εκδικούνται, υπενθυμίζουν και στοιχειώνουν την βλακεία του ελληνικού αθλητισμού, παρότι οι εν λόγω κοπέλες δεν πήραν φέτος μετάλλιο, τερμάτισαν, ωστόσο, δυο θέσεις πάνω από την Γκραικυλία! Δείχνουν πρωτίστως ένα δρόμο, δυστυχώς μονόδρομο προκειμένου για την αποικία Γκραικυλία: Η Άρτεμις απογοητευμένη μα όχι απελπισμένη, εκμεταλλευόμενη και τις συγκυρίες ,πήρε μια ωραία πρωία τις κόρες της, πήγε στην Αυστρία και βγήκαν οι παγκόσμιες πρωταθλήτριες αδελφές Αλεξανδρή, με μόρφωση, δουλειά και προοπτική χωρίς να φυλάνε κατουρημένες ποδιές όπως τις ζητούσαν στην αποικία Γκραικυλία. Κάλιο έτσι παρά:
«Δεν είχα ομάδα, δίπλα μου. Αντί να μου ανοιχτούν οι δρόμοι μετά το Τόκιο, έσφιξαν για μένα. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο για αυτό. Δεν καταλαβαίνω γιατί με αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο. Ξέρουν σε ποιους αναφέρομαι. Σε αυτό το αγώνισμα έδωσα την ψυχή μου. Ξυπνούσα και σκεφτόμουν αυτό το αγώνισμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήρθε, δεν ήρθε. Ξέρω μέσα μου ότι έκανα τα πάντα. Ό,τι ήρθε μπροστά μου, από μέσα του πέρασα. Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Από μέσα του. Αν μπορέσω να γράψω βιβλίο για αυτά τα τρία χρόνια… Δεν μπορείτε να φανταστείτε τί έχω περάσει! Μέσα από αυτό το ταξίδι, έχω χάσει τον εαυτό μου. Αποτυχία; Αποτυχία»! (Άλκης Κυνηγάκης, η πιο ουσιαστική, η πιο αυθεντική, η συγκλονιστικότερη στιγμή στον βόθρο του Σηκουάνα)!