Είναι να μη συγκινηθείς τα μάλα διαβάζοντας, βλέποντας, ακούγοντας για τις άοκνες προσπάθειες της ξενόδουλης εξουσίας και των χρυσοκάνθαρων, που διαφεντεύουν τις εγχώριες μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες, να πατάξουν εν τω άμα την καλπάζουσα με φρενήρεις ρυθμούς βία στα ποδοσφαιρικά και άλλα γήπεδα; Με απλά λόγια, βάλανε τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα-που λέγανε οι γιαγιάδες! Μόνο, που η βία ποτέ δεν πρόκειται να ελεγχθεί αποτελεσματικά σε ποδοσφαιρικά και άλλα γήπεδα γιατί μοιάζει της Λερναίας Ύδρας, αφενός πουλάει πολύ ως χρυσοτόκα όρνιθα, και αφετέρου  βολεύει απόλυτα, ταιριάζει φούστα μπλούζα στο καπιταλιστικό σύστημα.

Κάθε άνθρωπος, ιδιαίτερα η νεολαία, είναι ζωάκι με μεγάλη δύναμη, που είναι ανάγκη πάσα να εκτονώνεται για να μην τον πνίξει. Αφού, λοιπόν, αυτή δεν αναλώνεται στους ταξικούς αγώνες για προκοπή, μόρφωση, υγεία, εφόσον τα νιάτα είναι αποχαυνωμένα και εν πολλοίς ακίνητα και ανενεργά μπροστά σε μια οθόνη, τα ποδοσφαιρικά και άλλα γήπεδα γίνονται αναγκαστικά οι χωματερές για να ρίχνεται όσο το δυνατόν ακίνδυνα κι εκ του ασφαλούς η ζωτική δύναμη του κόσμου και δη των νέων. Είναι προτιμότερο για το σύστημα εξουσίας να σπάνε κεφάλια για το ποδόσφαιρο, παρά να σωρεύεται η δύναμη κρούσης, να εκδηλώνεται τυφλά σε άλλους κοινωνικούς τομείς, πρωτίστως να απειλεί το ίδιο το σύστημα. Πολύ περισσότερο και άκρως επικίνδυνα για τους πάσης φύσεως εξουσιαστές είναι να βγαίνει ως ηφαίστειο στους δρόμους της συγκροτημένης και μαζικής ταξικής πάλης για ανατροπή του Καπιταλισμού. Μην κοιτάτε, που όλοι βρίσκονται σε παρατεταμένο ταξικό λήθαργο! Γίνεται έτσι, επειδή εκτονώνεται άσκοπα σε γήπεδα και  άλλες ηλίθιες εικονικές αναμετρήσεις η εν λόγω ορμή αντί να γίνεται πυροδότης  κοινωνικής προόδου.

Συνακόλουθα με τα παραπάνω όλες οι γενιές είχαν πάντα μέχρι χθες υψηλά ιδανικά, ασχέτως αν και κατά πόσο τα υλοποιούσαν, στόχους να τους παλεύουν, όπως και όσο μπορούσαν, συνήθως δυναμικά, και αυτή η πάλη συνέβαλε αποφασιστικά και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα τόσο των γενεών όσο και της ίδιας της κοινωνίας. Εδώ και 20-30 χρόνια η παγκόσμια κοινωνία έχει πέσει σε πρωτοφανές τέλμα. Πόσο να ζήσει η νεολαία δίχως «πολεμικές» σημαίες; Όσο και κοιμάται, όσο και να μην ενστερνίζεται, να μην ακολουθεί το λεγόμενο χάσμα γενεών, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει, ίσα-ίσα, που λειτουργεί με την σειρά του τυφλά και επικίνδυνα. Ποιος καλύτερος Προκρούστης για τον Καπιταλισμό να μαλώνουν τα νιάτα για σημαίες και χρώματα ποδοσφαιρικών ομάδων, πλαστικά υποκατάστατα πάλαι ποτέ κοινωνικών αναμετρήσεων και ιδανικών;

Ανέκαθεν το ποδόσφαιρο ήταν το όπιο του λαού, πολύ πιο αποτελεσματικότερο από την θρησκεία κατά τον 20ό και τρέχοντα αιώνα. Εσχάτως είναι το πιο μεγάλο και πολύ κερδοφόρο πλυντήριο μαύρου χρήματος της γης. Προσθέστε και την εισαγωγή και απόλυτη κυριαρχία του Στοιχήματος και έχετε την πιο παραγωγική χρυσοτόκα κότα για  τους μεγιστάνες του χρήματος και της εξουσίας. Στήνονται αγώνες, τοπικά, διεθνή και παγκόσμια πρωταθλήματα και κύπελλα, πολλά δισεκατομμύρια αλλάζουν στην στιγμή χέρια, ρίχνονται στην αγορά από μαύρα ταμεία για πανάκριβες αγοραπωλησίες ομάδων, εξωφρενικές μεταγραφές παικτών και άλλων παραγόντων, κατασκευή γηπέδων, χρηματοδότηση στρατών προέδρων μεγάλων ομάδων και άλλα συναφή, προς τιμή του… πνεύματος ευγενούς άμιλλας. Τεράστια και παγκόσμια μηχανή παραγωγής παράνομου και ημινόμιμου πλούτου, που εξυπηρετείται καλύτερα, χάνονται τα ίχνη, κρύβεται πιο αποτελεσματικά η πορεία του χρήματος μέσα από τον φανατισμό, το τυφλό πάθος και την βία των γηπέδων.

Με το Μηχάνημα Στησίματος Ποδοσφαιρικών Αγώνων (V.A.R.) γίνονται πιο εύκολα πλέον τα πράγματα. Όργια συμβαίνουν τα λίγα χρόνια εφαρμογής του και πίσω από κάθε… περίεργο αποτέλεσμα και αγώνα, πίσω από κάθε κύπελλο και πρωτάθλημα διακινείται άφθονο χρήμα αλλά και αποκτάται πολιτική εξουσία και κοινωνική επιρροή. Το να έχει ένας μεγιστάνας του πλούτου μια ομάδα πρωταθλήτρια εκτός από τα προαναφερθέντα κέρδη, διαθέτει και μεγάλη πολιτική επιρροή σε κάθε χώρα και στην παγκόσμια σκηνή, αν μιλάμε για Μουντιάλ και τα ρέστα. Επηρεάζει με τους οπαδικούς του στρατούς για παράδειγμα την κατανομή κονδυλίων για τα δημόσια έργα, επιδρά καίρια στην επιλογή αυτών, που θα ασκήσουν εξουσία, ορίζει βουλευτές, δημάρχους και λοιπά αξιώματα. Με επεισόδια σε γήπεδα, κροτίδες, φωτοβολίδες, ραντεβού θανάτου, όσο κι αν με πρώτη ματιά φαίνεται παράλογο, όλα τα παραπάνω εξυπηρετούνται πιο καλά. Διόλου τυχαία το ποδόσφαιρο της πάλαι ποτέ «αλάνας», με το οποίο όλοι εκτονωνόμασταν ή αυτό των… επαγγελματικών σωματείων  αλλάζει συνεχώς και γοργά κανόνες και όρους διεξαγωγής, μετατρέπεται σε ένα χαζό λούνα παρκ. Ουδείς ενδιαφέρεται για αυτό καθαυτό το άθλημα και το θέαμα. Το μόνο, που νοιάζει είναι τα οικονομικά και πολιτικά υπερκέρδη.

Σε όλο τον κόσμο ιδιοκτήτες μεγάλων και πλούσιων ομάδων για να επιτυγχάνουν τους στόχους έχουν στρατούς φανατικών οργανωμένων οπαδών, που συμφύρονται συχνά με ομάδες υπόκοσμου και μεθόδους μαφίας. Χούλιγκαν γηπέδων, «μπουμπούκια» του ποινικού δικαίου, μπράβοι υπόκοσμου, κατά τεκμήριο μαφιόζοι, «αναρχοαυτόνομοι», πολιτικοί προβοκάτορες, κουκουλοφόροι και μπαχαλάκηδες και γενικά κάθε άλλη αντικοινωνική έκφραση βρίσκουν πεδία κάλυψης και δράσης και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Δεν κομίζουμε γλαύκα στην Αθήνα για την πολύπλοκη και σιδερένια διαπλοκή όλων των ανωτέρων με φόντο τα γήπεδα, αποδεικνύεται από τα πρόσφατα αιματηρά επεισόδια στα γήπεδα της Γκραικυλίας και σε άλλα κράτη.

Μια κοινωνία αποπολιτικοποιημένη, χωρίς αξιόμαχα ιδανικά, ένα παγκόσμιο καθεστώς σε οικονομικά πήλινα πόδια, η προϊούσα καταστροφή της μάνας Φύσης πάλι για το πιο μεγάλο κέρδος. Πού να βρούνε σταθεροποιητικούς παράγοντες, πώς να εναρμονιστούν με τις πραγματικές ανάγκες του πλανήτη και της ανθρωπότητας; Μέχρι να καταστραφεί και να δώσει η ροή του σύμπαντος την δική της τυχαία και απρόσμενη λύση, πιάνεται από τα μαλλιά της ποδοσφαιρικής βίας, ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται. Γιατί είναι μεν παγκόσμιο φαινόμενο, ποικίλει δε ως προς την ένταση, την κοινωνική και γεωγραφική διασπορά. Είτε αρέσει είτε όχι, τα γήπεδα κι η αναδυόμενη από αυτά οπαδική και άλλη βία γίνονται ανεπιτυχώς τρύπιος φερετζές και σαθρό άλλοθι της πλήρους κατάρρευσης της κοινωνίας και του τρέχοντος κοινωνικού συστήματος. Με τον τρόπο της τίθεται από την πίσω πόρτα το μέγα και θεμελιώδες ζήτημα: Ή θα ανατρέψει ο κόσμος τον Καπιταλισμό, το πιο άθλιο και φρικτό παρά ποτέ κοινωνικό σύστημα ή αυτός θα καταστρέψει τον άνθρωπο μαζί με τον πλανήτη σε αυτή την έμβια του φάση. Για να βγει καινούρια ζωή με ή χωρίς τον άνθρωπο! Μην το ξεχνάτε: Έχει αγριέψει πάρα πολύ η Μάνα Φύση! Και έπεται τραγικότερη συνέχεια, ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα από το μένος της κατά του καταστροφέα της ανθρώπου!

Όσο για τα μέτρα, που ανακοίνωσε ο θαλαμοφύλαξ της αποικίας Γκραικυλίας Κούλης Ξεπουλητάρης και τις βαρύγδουπες δηλώσεις πολιτικών και αθλητικών μαριονετών, μόνο ασυγκράτητα γέλια μπορούν να προκαλούν. Δεν είναι ούτε καν ασπιρίνες για τον … καρκίνο! Με τα ηλεκτρονικά εισιτήρια, την ψηφιακή ταυτοποίηση και άλλες εν πολλοίς, όπως ΔΕΝ θα εφαρμοστούν, μπούρδες, το μόνο, που θα πετύχουν είναι να κόψουν το γήπεδο από τους λίγους ακόμα εναπομείναντες ρομαντικούς φιλάθλους. Ούτε νοιάζουν τους προέδρους και τους ξένους δυνάστες τέτοιες… ανατριχιαστικές λεπτομέρειες καθώς το πλυντήριο μαύρου χρήματος και ξενόδουλης εξουσίας ανεβάζει συνεχώς στροφές και παράγει αμέτρητα δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ πάλλευκα και ολοκάθαρα σαν… κουκούλια, που έλεγαν οι γιαγιάδες. Τώρα, αν κατά λάθος σπάνε  μερικά κεφάλια, συγνώμη αυγά, αναγκαίο κακό, παράπλευρες απώλειες. Πώς αλλιώς θα γίνει ομελέτα;

———

Υ.Γ. Πολιτική σκιτσογραφία του Μιχάλη Κουντούρη (Εφημερίδα των Συντακτών), του Ηλία Μάκρη και του Ανδρέα Πετρουλάκη (Η Καθημερινή).