Η κυκλοφορία ενός δίσκου είναι συγχρόνως γέννηση και μεγάλη γιορτή, ιδιαίτερα σήμερα, που αφενός έχει προ καιρού πεθάνει η δισκογραφία και αφετέρου ζούμε στον αφόρητο ψηφιακό Μεσαίωνα σε άθλια αποικία, όπως είναι η Γκραικυλία-υπογράμμισε στην παρουσίαση ο διαχειριστής της Ιστοσελίδας, που διαβάζετε. Του κάνανε την τιμή να τον καλέσουν να πει δυο λόγια για το καλορίζικο! Ο δίσκος και οι δημιουργοί: Χάρης Συμεωνίδης, «ΚΥΚΛΟΣ», Μανώλης Καρπάθιος, Κώστας Μπαλαχούτης (κυκλοφορεί από το Όγδοο). Μένουμε στην σύντομη προλογική του παρέμβαση: Το εξαιρετικό, που οφείλει να επισημάνει με έμφαση κανείς είναι η επιμονή, που δείχνουν ορισμένοι  άξιοι καλλιτέχνες να πορεύονται κόντρα στον καιρό, να μην υποστέλλουν την σημαία των εμπνεύσεών και να μην μασάνε το κουτόχορτο, που αφειδώς σκορπάει η εξουσία στα Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης (Μ.Μ.Ε.) και αυτά της Μαζικής Κοινωνικής Μαλακίας (Social Media). Δεν είναι λίγο αυτό, συνιστά μάλιστα υπερπλούσιο τηρουμένων των συνθηκών και των αναλογιών: Να υπάρχει οργασμός καλλιτεχνικός με σημαντικό έργο, που ρέει κάτω από τα επίσημα καλλιτεχνικά κυκλώματα των πλαστικών σουξέ, του εφήμερου χαβαλέ και των ποικίλων βοθροκάναλων.

Πάρτε για παράδειγμα τον Χάρη Συμεωνίδη. Τον ξέρουμε σαν ψάλτη και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μας αιφνιδίασε με τον ωραίο δίσκο (CD). Όπως σημειώνει ο ίδιος στο προλογικό σημείωμα «ένας ΚΥΚΛΟΣ η ζωή και το πρώτο πράγμα, που θυμούνται όλοι από μένα, πριν καν αρχίζω να μιλάω, ήταν το να τραγουδάω». Άλλο ένα… λάθος επαγγελματικού προσανατολισμού, όπως σχεδόν όλοι μας, που έχουμε κάποια σχέση με την Τέχνη. Σπουδές στην Ιατρική Σχολή, ασχολήθηκε με την κλασική κιθάρα, με την ψαλτική, με μουσικές σκηνές στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, αλλά πάντα τραγουδάει. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και της δισκογραφικής πρεμιέρας. Ωραία τραγούδια συνθεµένα, παιγμένα, τραγουδισμένα με κατά τεκμήριο άρτιο συνδυασμό δωρικής λιτότητας και ιωνικής αρμονίας. Δεν θα τ’ ακούσετε στα βοθροκάναλα, αλλά μπορούν ν’ ανθούν στις παρέες, που κάνουν αληθινό λαϊκό πολιτισμό. Για αυτό με κάθε μέσο ενισχύουμε αυτά τα ρωμαλέα καλλιτεχνικά έργα. Ο ΚΥΚΛΟΣ της ζωής μας δεν μπορεί να μην πλημμυρίζει με αυθεντική ψυχαγωγία. Το επιτάσσουν τα μεγάλα μας μεράκια και οι αδάμαστοι καημοί.

Σήμερα, όπως πάντα, τα λαϊκό μας τραγούδι ουδεμία έχει σχέση, αντιμάχεται σθεναρά  τον χαβαλέ, τον ορυμαγδό, την ηχορύπανση, το να ξεκουφαίνεται η ψυχή μ’ εμέσματα του επερχόμενου πιθήκου, που τα βαφτίζει Μουσική και Τραγούδι ο Αμερικάνικος Τρόπος Ζωής, η πιο χυδαία συμπεριφορά από κτίσεως κόσμου. Το τραγούδι μας έχει μελωδία. Εν αρχή ην το Μέλος! Μην πιστεύετε ότι εν αρχή ην ο Λόγος! Και η ποίηση αν δεν έχει μέλος, είναι για τα σκουπίδια! Γράψε καλύτερα ένα πύρινο άρθρο, πιο πολύ θα πιάσει τόπο, από το να ταλαιπωρείς τα αφτιά μας! Ο ΚΥΚΛΟΣ είναι μελωδικός. Ο Μανώλης Καρπάθιος, βαθύς γνώστης της Ανατολικής μουσικής, έχει μέσα του ωραίες μελωδίες και τις βγάζει. Με το τσιγκέλι, βέβαια, αλλά δίνει λίγα και καλά τραγούδια.  Ο Κώστας Μπαλαχούτης σε αυτόν τον δίσκο δίνει (δένει) στιχουργικά κατά τεκμήριο εύστοχα το ερωτικό στοιχείο με τον χριστιανικό Μύθο, για παράδειγμα ο άγνωστος θεός, η αιώνια ζωή, το ασήμι και το λιβάνι της καρδιάς, ο παράδεισος, η αθανασία, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο παρέχει ο έρωτας αρκεί κανείς να τον προσκυνήσει.

Οι εβραϊκές θρησκείες (Εβραϊσμός και τα τέκνα Χριστιανισμός και Μουσουλμανισμός) συγχέουν σκόπιμα και βολικά, αναφέρονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στον Θεό-Μεγάλο Εραστή! Θυμηθείτε τον Τζελαλαντίν Ρουμί, έχω γράψει ένα ποίημα για αυτό, αλλά δεν είναι του παρόντος-συνέχισε ο διαχειριστής της Ιστοσελίδας Ηλίας Βολιότης-Καπετανάκης. Παρένθεση: Κάποιος, που έκανε ρεπορτάζ για την εν λόγω παρουσίαση του δίσκου ΚΥΚΛΟΣ, δεν φαίνεται να κατάλαβε πολλά. Έγραψε ότι ο ομιλητής τον χαρακτήρισε «ως μια υποδειγματική απόπειρα μουσικής τραγουδοποιΐας με θρησκευτικό υπόβαθρο»!! Τέλος πάντων, δεν είναι θέμα. Εδώ έχουμε τον χώρο να δημοσιεύσουμε το ανέκδοτο ποίημα για τον αγαπημένο Μυστικό Τζελαλαντίν Ρουμί κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε! Επειδή ο ομιλητής και δεν μασάει λόγια και με την ιδιότητα του πρεσβύτερου είπε, πάντα φιλικά και με αγάπη στον Κώστα Μπαλαχούτη να αποφεύγει τις εύκολες, τις εμπορικές, προβληματικές ρίμες (π.χ. πείρα – μπίρα) και στον Μανώλη Καρπάθιο να μη βαριέται, να γράφει τραγούδια, να βγάλει τις πληθωρικές μελωδίες, που έχει μέσα του.

Για να μην πολυλογούμε και να δώσουμε την ευκαιρία σε όλους εσάς ν’ ανακαλύψετε και ν’ απολαύσετε αυτόν τον ωραίο ΚΥΚΛΟ, μας άρεσαν πολύ τα τραγούδια του CD. Συμφωνούμε με τον Μ. Καρπάθιο για δέκα ηχοπινελιές, μυστήριο κράμα και αέρινο άκουσμα, σύγχρονο άκουσμα ανοιχτό στις προκλήσεις της εποχής σεβόμενο, όμως, την σοφία και των μόχθο των παλαιότερων. Ο Χάρης Συμεωνίδης ξεκινά τον δισκογραφικό ΚΥΚΛΟ, κάλιο αργά παρά ποτέ, με ένα δυνατό έργο, κύκλο τραγουδιών θα το έλεγαν οι παλιοί. Δεν είναι και λίγο να κάνεις σήμερα ένα μεστό κι όμορφο μουσικό ταξίδι είτε ως δημιουργός, είτε ως εκτελεστής, είτε ως ακροατής. Μακάρι τα επόμενα να είναι το ίδιο καλά, προπαντός πολύπειρα και ομορφότερα…

Επίλογος από τον καθηγητή του Μουσικού Σχολείου του Ιλίου Γιώργο Κατεμή, που σημειώνει στο φυλλάδιο του δίσκου: «Δέκα τραγούδια υπέροχα, σε ερμηνεία, σε μελωδία, σε στίχο, σε περιεχόμενο. Μια εξαίσια φωνή, υπέροχη φωνή, χαρακτηριστικό της γνώρισμα ο συνδυασμός έντεχνου και παραδοσιακού, με όμορφα τσακίσματα (ποικίλματα), που κρατάει εξαιρετικές ισορροπίες, χωρίς υπερβολές στην ερμηνεία γλαφυρή και μελωδική». Μη… ξεχάσουμε, όμως, τους εξαιρετικούς μουσικούς, που παίζουν στην ηχογράφηση των τραγουδιών. Με την επισήμανση ότι όσο πλαστικό και ανοησία και να ρίχνει στον όχλο η εξουσία, η μουσική θ’ ανθεί πάντα στις παρέες. Σε όλα αυτά τα νέα παιδιά, ένας κι ένας σολίστες στο μουσικό όργανο, που παίζουν, ή μάλλον… θεραπεύουν με αυτό την ψυχή τους και τις ψυχές μας. Αληθινά φαινόμενο το τί εξαιρετικοί παιχνιδιάτορες διαπρέπουν σήμερα στην αποικία Γκραικυλία, που δεν δίνει πεντάρα τσακιστή για την μουσική, παραδοσιακή και σύγχρονη. Πόσα φυντάνια εμπλουτίζουν την ελληνική μούσα, μολονότι η επιβίωσή τους καθίσταται μέρα την μέρα ολοένα πιο δύσκολη από την μουσική, ανοίγοντας ή βαθαίνοντας δρόμους, αφήνοντας μαγιά στους επόμενους. Έχουμε λοιπόν και λέμε:

Νίκος Παραουλάκης (νέι), Χρυσάνθη Γκίκα (λύρα πολίτικη), Γιάννης Αβραμίδης (ούτι), Σωτήρης Κάτσος (μπουζούκι και τζουρά), Σπύρος Παπανικόλας (κιθάρες), Μανώλης Καρπάθιος (κανονάκι), Περικλής Παπαπετρόπουλος (ταμπουρά), Μιχάλης Ασίκης (πλήκτρα), Σωτήρης Μαργώνης (βιολί), Βαγγέλης Καρίπης (κρουστά), Hakan Bingolu (ταμπουρά), Γιάννης Πλαγιαννάκος (κοντραμπάσο και ηλεκτρικό μπάσο), Θοδωρής Γεωργόπουλος (κλαρίνο). Φωνητικά: Μαρίνα Μανωλάκου. Συλλογική ενορχήστρωση, κληρονομιά από τότε, που το τραγούδι κεντούσαν βελονιά την βελονιά οι συντροφιές  των μερακλωμένων χαροκόπων, χειροποίητο και όχι βιομηχανικό. Εδώ συμπράττουν: Μιχάλης Ασίκης, Μανώλης Καρπάθιος και Σπύρος Παπανικόλας.

*************

ΗΛΙΑΣ ΒΟΛΙΟΤΗΣ – ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ

Τ’ αγύριστου ο τρόμος

Του Τζελαλαντίν Ρουμί

 

Έχεις πολλά να φοβηθείς, μεγάλε μου Δερβίση,

κι αν έβγαινες ανώτερος σε κάθε θάνατό σου

η έσχατη μετάλλαξη εφιάλτης για την Φύση

στον πίθηκο, στον ορυκτό γυρίζεις εαυτό σου.

 

Και πού θα βρεις, όπως παλιά, δέντρα ψηλά ν’ ανέβεις

να δραπετεύσεις του χαμού και να πληθύν’ η φάρα;

Ό,τι στην Γη δίνει ζωή, με σαδισμό φονεύεις

γι’ άλλο απ’ το τομάρι σου δεν δίνεις τρύπια διάρα.

 

Τί τοκογλύφος αφελής στου χάους το κουμάρι

να προσδοκάς και μέρισμα, που έτυχε να ζήσεις

μοναχικό κεφάλαιο το γήινο κουφάρι

ούτε θεός, ούτ’ άγγελος ποτέ θα καζαντίσεις!

 

Άλλο μην υποκρίνεσαι, σε πήραμε χαμπάρι

μάταια θείο φερετζέ στον Έρωτα γυρεύεις

της μέθης του στροβίλισμα γι’ αλλού δεν θα σε πάρει

στην Τέχνη μόνο τον σεβντά τ’ αγύριστου μερεύεις…

 

      Καθαρή Δευτέρα 2023

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Απολαμβάνοντας τις πρώτες βδομάδες του έτους τα ποιήματα του θρυλικού Μεβλανά Τζελαλαντίν Ρουμί. Καθαρή Δευτέρα 27/2/2023, αφορμή το ποίημα του «Τί να φοβηθώ»; Στο γειτονικό πάρκο Χαλανδρίου σαν νεράκι μού βγήκε ολόκληρο και… αδιόρθωτο σε λίγες ώρες.