H ΠΟΠΗ ΔΑΝΑΜΠΑΣΗ γράφει «λίγες σκέψεις» για την επέτειο των 80 χρόνων από την Μεγάλη Νίκη των λαών με μπροστάρηδες τον ηρωικό Κόκκινο Στρατό του Ζούκοφ και του Στάλιν κατά του Ναζισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που πυροδότησαν και έστησαν ο Ιμπεριαλισμός και το Κεφάλαιο (πρωτίστως το Αμερικάνικο και το Εβραϊκό) για να καταστρέψουν την σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση και να υποδουλώσουν τον κόσμο. Τιμώντας την ιστορικό επέτειο, δοξάζοντας το Γεγονός, που καθόρισε την πορεία της ανθρωπότητας, δημοσιεύουμε στην συνέχεια και ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του στρατάρχη Γκεόργκι Ζούκοφ για εκείνη την σημαδιακή μέρα. 

=========

Λίγες σκέψεις με αφορμή τον γιορτασμό της μέρας, που σημάδεψε τον περασμένο αιώνα. Τετάρη 9 Μαΐου 1945, ώρα 0.43 π.μ. Στην αίθουσα της Στρατιωτικής Σχολής Μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, υπογράφεται η άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας. Η κατακόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, η σημαία των Ενωμένων Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών κυμάτισε στο Γερμανικό Κοινοβούλιο (Ράιχσταγκ). Στο ίδιο σημείο απ’ όπου ο Χίτλερ για χρόνια ξερνούσε μίσος και χολή ενάντια σε κάθε τι το διαφορετικό, ενάντια όλων αυτών, που δεν ανήκαν στην Αρία φυλή, ενάντια σε αυτούς που πίστευαν και αγωνίζονταν για την ισότητα, την αγάπη, την δικαιοσύνη και την ελευθερία. Την ίδια ώρα εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο καταπίνοντας τον πόνο από τον θάνατο και τις πληγές, που τους γέμισε ο όλεθρος του Ναζισμού, κλαίγοντας από συγκίνηση και χαρά βροντοφώναξαν: «ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ»! «ΖΗΤΩ Η ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ»! «ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»!

Σήμερα, 80 χρόνια μετά, ας δούμε και ας αναλογιστούμε τί διδαχτήκαμε από τα εγκλήματα και τις βαρβαρότητες, που διέπραξαν οι Γερμανοί Ναζί, οι Ιταλοί Φασίστες, οι σύμμαχοί τους και οι ντόπιοι προδότες και συνεργάτες τους σε βάρος του λαού και της πατρίδας μας; Σε τί μας ωφέλησε η παρακαταθήκη, που μας άφησαν με τις θυσίες τους οι γονείς μας, οι άνθρωποι της γενιάς τους και πώς εμείς χρησιμοποιήσαμε όλα αυτά για να ζήσουμε καλύτερα. Διδάξαμε με την σειρά μας τα παιδιά μας ώστε να τα προστατέψουμε και να τους δώσουμε την δυνατότητα ώστε να υψώσουν εκείνες τις αμυντικές γραμμές-δικλείδες, που κανένας και τίποτα με όσα ψέματα και δελέατα (σ.σ. πληθυντικός του δέλεαρ) θα μπορούσε να τα υπερνικήσει και να τα αναγκάσει να οδηγηθούν σε έναν νέο παγκόσμιο και πολύ πιο καταστροφικό από τους προηγούμενους-λόγω των νέων οπλικών συστημάτων-πόλεμο;

Δυστυχώς δεν διδαχθήκαμε τίποτα και με μεγάλη λύπη διαπιστώνω ότι οι ευθύνες όλων είναι τεράστιες. Όχι μόνο δεν κάναμε καμιά προσπάθεια να εμβαθύνουμε στο τεράστιο επίτευγμα της Νίκης και στο μήνυμα, που έστειλαν οι λαοί της Σοβιετικής Ένωσης, της Σερβίας και της Ελλάδας με τις μεγάλες τους θυσίες και τους αγώνες τους ενάντια στο τέρας, που απειλούσε τις ζωές των λαών της Γης αλλά και επαναπαυμένοι στις δάφνες μας αφήσαμε άλλους να αποφασίσουν για μας χωρίς έλεγχο, χωρίς επαγρύπνηση και σε κάθε περίπτωση, όπως εκ των υστέρων, εκ του αποτελέσματος πάντα αποδείχθηκε, όχι τους πλέον έντιμους και κατάλληλους για την διακυβέρνηση. Και δεν μιλώ μόνο για την δική μας χώρα. Ρίξτε μια ματιά τριγύρω και θα διαπιστώσετε τί ακριβώς εννοώ!

Επειδή οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι, ο κόσμος αιματοκυλιέται συνεχώς (Παλαιστίνη, Σουδάν, Λιβύη, Ουκρανία, Υεμένη κ. ά.) και οι ηγέτες είναι υπηρέτες του διεθνούς Κεφαλαίου και όχι των συμφερόντων των λαών τους (τα ονόματα είναι γνωστά, εκτός αν εθελοτυφλούμε), επειδή όλα βαίνουν συνεχώς προς το χειρότερο, ας κάνουμε μια προσπάθεια να αντισταθούμε έστω  και την τελευταία στιγμή απέναντι στην λαίλαπα, που μας πλησιάζει με ταχύτητα τυφώνα Ας σκεφτούμε ότι η παραίτηση και η αδιαφορία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον όλεθρο. Ότι οι γονείς μας αγωνίσθηκαν με σθένος, δεν δείλιασαν και για αυτό νίκησαν. Γιατί αυτό, που μας έδειξαν και πρέπει να το έχουμε οδηγό, είναι ότι: «Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία»!

** ** ** **

Ο Στρατάρχης Ζούκοφ θυμάται…

 

Να πώς περιέγραψε ο στρατάρχης Γκεόργκι Ζούκοφ την ιστορική στιγμή στα απομνημονεύματά του*:

«’Ώρα 24η ακριβώς μπήκαμε στην αίθουσα. Άρχιζε η 9 Μαΐου 1945…

Όλοι καθίσαμε στο τραπέζι, που ήταν στον τοίχο, όπου υπήρχαν οι κρατικές σημαίες της Σοβιετικής Ένωσης, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας. Στα στενόμακρα τραπέζια της αίθουσας, που ήταν καλυμμένα με πράσινη τσόχα, κάθισαν οι στρατηγοί του Κόκκινου Στρατού, τα στρατεύματα των οποίων συνέτριψαν σε συντομότατο χρονικό διάστημα την άμυνα του Βερολίνου και ανάγκασαν τον εχθρό να καταθέσει τα όπλα. Εδώ παραβρίσκονταν πολυάριθμοι Σοβιετικοί και ξένοι δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ.

Εμείς, οι αντιπρόσωποι της Ανωτάτης Διοίκησης των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων και της Ανωτάτης Διοίκησης των συμμαχικών στρατευμάτων-είπα ανοίγοντας την συνεδρίαση -είμεθα εξουσιοδοτημένοι από τις κυβερνήσεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού να δεχτούμε την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας από την Γερμανική Στρατιωτική Διοίκηση. Καλέσατε στην αίθουσα τους αντιπροσώπους της Γερμανικής Γενικής Διοίκησης.

Όλοι οι παριστάμενοι γύρισαν τα κεφάλια τους προς την πόρτα…

Πρώτος χωρίς να βιάζεται και προσπαθώντας να διατηρήσει φαινομενική ηρεμία, πέρασε το κατώφλι ο στρατάρχης Κάιτελ, δεξί χέρι του Χίτλερ. Σήκωσε το χέρι με την στραταρχική του ράβδο χαιρετίζοντας τους αντιπροσώπους της Ανωτάτης Διοίκησης των Σοβιετικών και Συμμαχικών στρατευμάτων. Μετά τον Κάιτελ μπήκε ο στρατηγός Στούμπφ. Ανάστημα λίγο κάτω του μέτριου, με μάτια γεμάτα κακία και αδυναμία. Ταυτόχρονα μπήκε ο ναύαρχος Φον Φρίντεμπουργκ, που έμοιαζε πρόωρα γερασμένος.

Στους Γερμανούς προτάθηκε να καθίσουν σε ξεχωριστό τραπέζι, που τοποθετήθηκε ειδικά γι’ αυτούς κοντά στην είσοδο…Απευθύνθηκα στην γερμανική αντιπροσωπεία:

– Έχετε στα χέρια σας την πράξη τής άνευ όρων παράδοσης, την μελετήσατε και είσθε εξουσιοδοτημένοι να υπογράψετε την πράξη αυτή;

– Μάλιστα, την μελετήσαμε και είμαστε έτοιμοι να την υπογράψουμε-απάντησε με υπόκωφη φωνή ο στρατάρχης Κάιτελ, δίνοντάς μας το ντοκουμέντο, που είχε υπογράψει ο ναύαρχος Ντένιτς. Το ντοκουμέντο αυτό έλεγε ότι ο Κάιτελ, ο Φον Φρίντεμπουργκ και ο Στούμπφ είναι εξουσιοδοτημένοι να υπογράψουν την πράξη τής άνευ όρων παράδοσης. Ήταν κάθε άλλο παρά ο υπερφίαλος εκείνος Κάιτελ, που δεχόταν την παράδοση της νικημένης Γαλλίας. Τώρα φαινόταν τσακισμένος, αν και προσπαθούσε να κρατήσει κάποια πόζα.

Αφού σηκώθηκα, είπα τα εξής:

-Προτείνω στην Γερμανική αντιπροσωπεία να πλησιάσει εδώ στο τραπέζι. Εδώ θα υπογράψετε την πράξη της άνευ όρων παράδοσης της Γερμανίας!

Ο Κάιτελ σηκώθηκε γρήγορα από τη θέση του, ρίχνοντας σε μας μια εχθρική ματιά, ύστερα κατέβασε τα μάτια και παίρνοντας αργά από το τραπέζι τη στραταρχική ράβδο του προχώρησε με αβέβαιο βήμα προς το τραπέζι μας. Το μονόκλ του έπεσε και κρεμάστηκε στο κορδόνι. Το πρόσωπό του γέμισε με κόκκινες κηλίδες. Μαζί του πλησίασαν στο τραπέζι ο στρατηγός Στούμπφ, ο ναύαρχος Φον Φρίντεμπουργκ και οι Γερμανοί αξιωματικοί, που τους συνόδευαν. Αφού διόρθωσε το μονόκλ, ο Κάιτελ κάθισε στην άκρη του τραπεζιού και με τρεμάμενο ελαφρά χέρι και χωρίς να βιάζεται υπέγραψε πέντε αντίτυπα της πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας. Μετά έθεσαν τις υπογραφές τους οι Στούμπφ και Φρίντεμπουργκ.

Μετά την υπογραφή της πράξης, ο Κάιτελ σηκώθηκε από το τραπέζι, φόρεσε το δεξί γάντι του και προσπάθησε πάλι να επιδείξει το στρατιωτικό του παράστημα αλλά δεν τα κατάφερε και γύρισε ήσυχα πίσω στο τραπέζι του. Στις 9 Μάϊου 1945 ώρα 0.43′, η υπογραφή της πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας είχε τελειώσει».

——————————

* Στρατάρχης Γκεόργκι Κ. Ζούκοφ: «Αναμνήσεις και Στοχασμοί», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».