Διαβάζοντας έναν οικουμενικό ποιητή Ο Κωνσταντίνος Καβάφης θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές όχι μόνο της νεοελληνικής, αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κατόρθωσε να προβάλλει στη ποίηση του καταστάλαγμα της εμπειρίας του, που προέρχεται από έναν ευρύ ιστορικό, αλλά και από έναν ευρύ σύγχρονο χώρο. Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε ορισμένα δείγματα από την ποιητική του, την τέχνη δηλαδή της...
Ωραίες αναμνήσεις
Καιρό πολύ είχαμε ν’ απολαύσουμε αληθινή αυτοβιογραφία ή βιογραφία μια κι είναι της μόδας οι γαλβανισμένες με μπόλικο λιβάνι και ψέματα εμπορικές και παντελώς απέχουσες από την αλήθεια αναμνήσεις. Το χαρήκαμε με το βιβλίο του διεθνούς σολίστα της κλασικής κιθάρας Ευάγγελου Ασημακόπουλου: «Εξάχορδες αναμνήσεις. Φύρδην μίγδην απομνημονεύματα μιας καλλιτεχνικής διαδρομής» (από την PANAS MUSIC, Παπαγρηγορίου-Νάκας). Το πλεονέκτημα της εργασίας έγκειται...
ΗΧΟΙ ΚAΙ ΑΠΟΗΧΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ
Κατά την ελληνική αρχαιότητα ο όρος μουσική αποτελεί μία έννοια αρκετά ευρεία, σε αντίθεση με τηn σημασία, που έχει στην σύγχρονη εποχή. Στην αρχαία Ελλάδα η μουσική είναι η τέχνη των Μουσών και αποτελεί μία ενότητα μεταξύ λόγου, κίνησης και ήχου. Η ενότητα αυτή οδηγεί στο γεγονός ότι οι τέχνες της ποίησης και του χορού βρίσκονται σε...
Ο Γ. Αγγελάκας με κέφια
Ώρα να τακτοποιήσουμε μια εκκρεμότητα, την είχαμε παραμελήσει λόγω φόρτου εργασίας. Ζητήσαμε κάποτε από την εκδοτική εταιρεία τον τελευταίο δίσκο του Γιάννη Αγγελάκα και το συγκρότημα του «100ο C» με τίτλο: «Έχω κέφια» (κυκλοφόρησε από το ΟΓΔΟΟ). Φαντασθείτε, δηλαδή, να μην είχε κέφια τί θ’ ακούγαμε! Ο Γ. Αγγελάκας έχει κέφια! Η ξενόδουλη εξουσία της Γκραικυλίας να δείτε! Από τα...
Διαχρονικό ή επικαιρικό;
Είναι κάποιοι τόσο κοντινοί κι άλλο τόσο μακρινοί μας, που λένε με τα έργα τους πάντα κάτι παραπάνω από το συνηθισμένο και το καθημερινό ή μάλλον για το συνηθισμένο και το καθημερινό, συχνά απρόσμενο ακόμα και για φίλους και γνωστούς. Κάνουν την μεγάλη διαφορά, που συμπληρώνει, όταν δεν καθορίζει σε μέγιστο βαθμό την έτσι κι αλλιώς σημαντική τους προσωπικότητα. Γνώριζα...
Το γράφημα της ψυχής
Ο φιλόλογος ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΡΟΓΙΑΝΝΗΣ γράφει για το βιβλίο του διαχειριστή της Ιστοσελίδας Ηλία Βολιότη Καπετανάκη: «Το γράφημα του Χρόνου». Μια ακόμα όμορφη εκδήλωση στην Λάρισα, στο «Μπαράκι του Μύλου», η παρέα μαζεύτηκε και γλέντησε τα μεράκια της. Ένα βιβλίο είναι συνήθως η αφορμή, γιατί ζήσαμε ένα ακόμα μοναδικό βράδυ με μουσική και όμορφα τραγούδια. «Λαϊκό τραγούδι, το χρονογράφημα της ζωής...
ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΣΑΚΗ
Ο ευπατρίδης Ο μεγάλος δημιουργός µε τα μάτια της συντρόφου του ΑΘΗΝΑΣ ——————————– Προδημοσίευση από την Γ’ έκδοση του βιβλίου του Ηλία Βολιότη – Καπετανάκη ΜΑΓΚΕΣ ΑΛΗΣΤΟΥ ΕΠΟΧΗΣ 24+1 ρεμπέτικα πορτρέτα ——————————– Εκείνη την ημέρα του Πολυτεχνείου κορυφαία είδηση δεν ήταν η ξεθυμασμένη πορεία για την Επέτειο την χιλιότροπα καπηλεµένη από τον ρεφορμισμό και το σύνηθες δόλιο...
H μαγεία του Μουντάκη
Πόσες φορές στην εποχή του ψηφιακού πίθηκου και του μεταξένιου και απόλυτου φασισμού έχεις την τύχη αλλά και την τιμή να γράφεις και να διατρέχει το κορμί και πρωτίστως την ψυχή σου δημιουργική συγκίνηση και άφατη απόλαυση; Αφήνουμε την ίδια την ζωή, που την έχουμε καταντήσει διαρκή αυνανισμό σε μια οθόνη! Νοιώσαμε τα πανάκριβα πλέον συναισθήματα αισθητικής πλήρωσης και πλούσιας...
Εύα Φάμπα
Η σημερινή μας καλεσμένη είναι της «κλασικής» κιθαριστικής σχολής, που πρόσφατα περνά και στην αντίπερα όχθη του «λαϊκού» τραγουδιού, της «μελοποίησης» ποιημάτων και της «έντεχνης» μπαλάντας. Όλα αυτά, φυσικά, σε πολλά, σε πάρα πολλά εισαγωγικά γιατί είναι συμβάσεις, που υπογράφουμε να συνεννοούμαστε και ελάχιστη έχουν αξία, ή όπως και άλλοτε έχουμε τονίσει, όσο προσπαθείς να ορίσεις επιμελώς, τόσο απρόσεκτα χάνεις...
Η «ΑΜΟΡΓΟΣ» ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ
Αφορμή να επανέλθουμε στην αξιολόγηση του πρωτόλειου και μόνου ποιήματος του Νίκου Γκάτσου «Αμοργός» είναι η παρουσίαση του εξαιρετικού βιβλίου του Σταύρου Καρτσωνάκη για τον παγκόσμιο στιχουργό (εκδόσεις Μετρονόμος). Ο Καρτσωνάκης γράφει, όμως, τις απόψεις του με βάση την αυθαίρετη και ανιστόρητη μυθολογία ότι πρόκειται για εξαίσιο έργο, που δεν είχε συνέχεια γιατί δυστυχώς και αλίμονο έτσι επέλεξε ο Νίκος...