ΔΕΛΤΙΟΝ  ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ

Ο Ηλίας Βολιότης – Καπετανάκης γεννιέται στις 18 Ιουνίου 1955, στον Βόλο, όπου τελειώνει το δημοτικό σχολείο. Το 1967 μεταναστεύει οικογενειακά στην Αθήνα και πηγαίνει στο εξατάξιο Γυμνάσιο, στην Νίκαια του Πειραιά. Κατόπιν φοιτά στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών την σημαδιακή εποχή 1973-1978. Από το 1975 ασχολείται με την δημοσιογραφία. Μέλος της Αρχισυνταξίας του Οδηγητή (1975-1976) και επί δέκα χρόνια του Ριζοσπάστη (υπεύθυνος θεμάτων νεολαίας). Από το 1986 δουλεύει στην σύνταξη του δελτίου ειδήσεων της Ραδιοφωνίας της Ε.Ρ.Τ. Παράλληλα συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά, στο πολιτικό, στο στρατιωτικό ρεπορτάζ, και στον πολιτισμό: Ελεύθερος Τύπος, Ελευθεροτυπία, Απόφαση, Ταχυδρόμος του Βόλου, Άμυνα και Διπλωματία, Πτήση και Διάστημα, Δίφωνο, Διαβάζω, Ήχος, Θητεία, Νέα Εποχή, κ.ά. Πρωτοστατεί στην έκδοση του περιοδικού Μετρονόμος (Μάρτιος 2001) και για δέκα χρόνια είναι ο δημοσιογραφικός του νους. Από το φθινόπωρο του 1998 έως το 2010 παρουσιάζει στην Ε.ΡΑ. της Ε.Ρ.Τ. την πολιτική και μουσική εκπομπή Μουσικό Σεργιάνι. Από τον Απρίλιο του 2011 είναι διαχειριστής αυτής της αιρετικής ιστοσελίδας.

 e-mail: info@mousapolytropos.gr

Εργογραφία:

«Βραδυνά Πάρεργα. Ποίηση» (Μετρονόμος, 2016)

«…συνωμοσίες της Κασσάνδρας. Ποίηση» (Μετρονόμος, 2020)

«Η Φραγκογιαννού και ο Ρασκόλνικοβ. Εκατό χρόνια από τον θάνατο του Αλ. Παπαδιαμάντη» (Μετρονόμος, 2011)

«Το γράφημα του χρόνου. Εν δήμω κείμενα» (24 γράμματα εκδόσεις, 2022).

—————-

«Ένας Αιώνας Λαϊκό Τραγούδι» (Λιβάνης, 1990)

«Ελλήνων Μούσα Λαϊκή»  (Λιβάνης, 1997)

«Αδέσποτες Μελωδίες» (Λιβάνης, 1999)

 «Μούσα Πολύτροπος. Μελωδική και κοινωνική διαδρομή από το δημοτικό στο ρεμπέτικο» (Μετρονόμος, 2007 και 2012)

«Του κυρίου του η φωνή. Ιστορία της δισκογραφίας» (Μετρονόμος, 2010)

«Μάγκες Αλήστου Εποχής. 24 ρεμπέτικα πορτρέτα» (Μετρονόμος, 2005 και  2010)

«Μουσικό Σεργιάνι Άλλα 22 ρεμπέτικα πορτρέτα» (Μετρονόμος, 2014)

«Αδέσποτες Μελωδίες. Αείζωοι λαϊκοί καημοί» (Μετρονόμος, 2018)

—————–

«Ακριβές Στιγμές στην “Σκάλα του Μιλάνου”» (Εκδόσεις Βόλος, 2008)

«Λαϊκό Τραγούδι. Η Αυθεντική Ιστορία» (έκδοση National Geographic, 4π, 2010)

***

Τ ο  γ ρ ά φ η μ α  τ ο υ   χ ρ ό ν ο υ.  Ε ν  δ ή μ ω  κ ε ί μ ε ν α

Οι εκδόσεις 24γράμματα/Γεώργιος Δαμιανός εγκαινιάζουν την συνεργασία με τον συγγραφέα Ηλία Βολιότη-Καπετανάκη παρουσιάζοντας το νέο του βιβλίο: «Το γράφημα του χρόνου. Εν δήμω κείμενα».Παράλληλα με τις μελέτες για την ελληνική μουσική ο Η. Βολιότης-Καπετανάκης θητεύει με επιτυχία στην ποίηση, το δοκίμιο και με το παρόν έργο στο χρονογράφημα. «Το γράφημα του χρόνου» είναι 77 χρονογραφήματα συνθεµένα πριν από 20 έτη, όταν δούλευε σε καθημερινή εφημερίδα.

Μικρά κείμενα, τέσσερις όλες κι όλες παράγραφοι γραμμένα στην ένταση της δημοσιογραφικής ρουτίνας για θέματα της τότε επικαιρότητας, που η διαχρονική και εκδοτική τους αξία έγκειται στο ότι λειτουργούν λες και είναι γραμμένα σήμερα ή και αύριο. Αφορούν καταστάσεις, καημούς και μεράκια, που και στην πλαστική, ζαλισμένη, περίπλοκη εποχή μας θεριεύουν και πολύ μας ταλαιπωρούν, ενίοτε και εμπνέουν!

Την εικονογράφηση του βιβλίου ανέλαβαν σημαντικές σύγχρονες ζωγράφοι με εξαιρετικά έργα: Μαργαρίτα Ράντεβα (φιλοτέχνησε επίσης εξώφυλλο και οπισθόφυλλο), Εύα Μελά, Δέσποινα Καφενταράκη. «Το γράφημα του χρόνου. Εν δήμω κείμενα» συμπληρώνει απάνθισμα σύντομων σχολίων του συγγραφέα από την ιστοσελίδα mousapolytropos.gr και την στήλη «Δρεπάνι και σφυρί» (ένα είδος ψηφιακού χρονογραφήματος). Ως επίλογος «Το άρθρο του αιώνα», με αφορμή την Ουκρανία, πόλεμος και ειρήνη στον 21ο αιώνα, πάντα σύμφωνα με το αιρετικό πρίσμα του Ηλία Βολιότη-Καπετανάκη.

Το χρονογράφημα ήταν παλιά το σαλόνι των εφημερίδων. Πεζός λόγος με ισχυρή οικουμενική φόρτιση και προφανή λογοτεχνική διάσταση. Ανάλογα με το ταλέντο του δημιουργού απογειώνεται από το εφήμερο στο σχετικά διαχρονικό. Από τον Γαβριηλίδη, τον Κονδυλάκη, τον Μητσάκη, τον Ροΐδη, τον Νιρβάνα, τον Μελά  ως τον Ψαθά και Γερμανό μεγάλες και αισθητικά δυνατές πένες υπηρετούν  το όμορφο λογοτεχνικό είδος, που εδώ και μερικές δεκαετίες έχει εκλείψει ως λογοτέχνημα. Με «Το γράφημα του χρόνου. Εν δήμω κείμενα» ο Ηλίας Βολιότης-Καπετανάκης φιλοδοξεί, επιχειρεί την αναβίωση αλλά και την ανανέωση του χρονογραφήματος. Όπως σημειώνει:

«ΚΡΑΤΑΤΕ μέγιστο μέρος των εν λόγω πονημάτων. Τυχαία τα βρήκα ξεσκαρτάροντας αρχεία. Άλλο κισμέτ! Ποτέ δεν αποθησαυρίζω δημοσιογραφικά κείμενα. Μόνο αυτά. Ένοιωθα ενστικτωδώς ότι δεν είναι! Χύμα στο κύμα του οίστρου. Το γράφημα του χρόνου στον δρόμο ταχύτητας της κοινωνίας στην απαξίωση, στην αθλιότητα, στην μαζική βλακεία  και στην αδόκητη επιστροφή στον (ψηφιακό πια) μακρινό πρόγονο. Το γράφημα του χρόνου της λυτρωτικής συναίσθησης και ταξικής μάχης ότι κάποιοι, δυστυχώς λιγοστοί, παραμένουμε άνθρωποι ως την ύστατη ανάσα».

Διεύθυνση / Κεντρική Διάθεση:

Λεωφόρος Πεντέλης 77, Χαλάνδρι 152 34

Τηλ.: +30 210 612 70 74

E-mail: info@24grammata.com

ISBN: 978-618-201-45-16, σελ. 175, τιμή 15.00

***

…σ υ ν ω μ ο σ ί ε ς  τ η ς  Κ α σ σ ά ν δ ρ α ς

Οι εκδόσεις «Μετρονόμος» μόλις εκυκλοφόρησαν το καινούργιο ποιητικό έργο του δημοσιογράφου Ηλία Βολιότη-Καπετανάκη: «,,,συνωμοσίες της Κασσάνδρας». Πέντε χρόνια μετά τα «Βραδυνά Πάρεργα» σε καιρούς, που με την μαζική μας συνενοχή γίνονται ολοένα πιο μολυσμένοι και απάνθρωποι, ο Ηλίας Βολιότης-Καπετανάκης συνεχίζει να συνδυάζει πρωτότυπα και αρμονικά στην ποίησή του το επικαιρικό με το σχετικά διαχρονικό σε μια σύνθεση, που συχνά μοιάζει τραγούδι. Δεν είναι… παράλογο αν υπολογίσει κανείς την σχεδόν μισό αιώνα θητεία του στην βαθιά έρευνα, ανάδειξη και μέθεξη κυρίως στις νεότερες γενιές της λαϊκής μουσικής μας προίκας.

Εξαιρετικά επιμελημένη έκδοση, όπως κι η προηγούμενη ποιητική εργασία του θυμίζει λεύκωμα του παρόντος διακοσμημένο με του παρελθόντος τα καλούδια και τις σελίδες ορθάνοιχτες στο δυσοίωνο μέλλον. Πάντα ένας εξαιρετικός ζωγράφος στολίζει τα βιβλία του Η. Βολιότη-Καπετανάκη. Στις «…συνωμοσίες της Κασσάνδρας» εξώφυλλο και οπισθόφυλλο, συνολικά 4 πρωτότυποι όσο και μεγάλης αισθητικής αξίας πίνακες του Nicοla Delarte.

Και οι «…συνωμοσίες της Κασσάνδρας» χαρακτηρίζονται από τον πολύ επεξεργασμένο, με αισθητική πληρότητα λόγο, που λειτουργεί συνήθως αιρετικά και κάποτε εμπρηστικά σε ό,τι θεωρείται σήμερα συμβατική δομή κοινωνική, τρέχουσα κατάσταση, μόδα, συνήθεια και ρουτίνα, είτε θετικά είτε αρνητικά διάκειται ο αναγνώστης στις αναζητήσεις και εμπνεύσεις του ποιητή. Ο Ηλίας Βολιότης-Καπετανάκης βλέπει από της Επανάστασης την όχθη την αστική κοινωνία έχοντας πλήρη συνείδηση ότι αφενός αυτό πια φαντάζει ουτοπία αλλά αφετέρου έρχεται καλπάζοντας ο πατέρας πάντων Πόλεμος να βάλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του!

Η πρώτη ομότιτλη συλλογή, «…συνωμοσίες της Κασσάνδρας» εστιάζεται στον κοφτερό σαρκασμό της εποχής του καταναλωτικού ανθρώπου, που μεταλλάσσεται ταχύτατα σε ψηφιακό πίθηκο, που καταστρέφει την φωλιά του-όπως πιστεύει ο ποιητής. Η δεύτερη συλλογή, «Τρόμος και ηλιθιότητα του Δ’ Ράιχ» γράφεται τις μέρες της καραντίνας και του Covid-19 και είναι αφορμή και χρυσή ευκαιρία να πει τα δικά του… εξ αμάξης για όσα βιώνουμε.

Στην τελευταία συλλογή με τίτλο «Ελλειπτικές τροχιές» ο Ηλίας Βολιότης -Καπετανάκης εκτός από τ’ αγαπημένα του δίστιχα, «τα Μανεδάκια», τώρα δοκιμάζει κι άλλες στροφικές μορφές πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα: «Μάνι», τρόπον τινά «τουρκικοί αμανέδες». Οι «(αν)ΑΙΡΕΣΕΙΣ» επίσης είναι εν πολλοίς καινούρια ιδέα. Διάχυτη στις «…συνωμοσίες της Κασσάνδρας» η ανησυχία, αν όχι τρόμος, του ποιητή για τον ψηφιακό-όπως λέει-Μεσαίωνα, που ζει η ανθρωπότητα και την επικείμενη καταστροφή αν επιτέλους δεν ξυπνήσει από τον ταξικό της λήθαργο. Για ν’ αντιγράψουμε το υστερόγραφο του βιβλίου:

«ΚΑΛΠΑΖΕΙ Ο ΠΙΘΗΚΟΣ
ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ Τ’ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»!

***

Β ρ α δ υ ν ά  Π ά ρ ε ρ γ α

Κλείνοντας εξήντα χρόνια πορείας ο γνωστός αιρετικός συγγραφέας αποφάσισε να δημοσιοποιήσει το ποιητικό σώμα του. Τα «Βραδυνά Πάρεργα» περικλείουν την συνολική έως τώρα ποιητική θητεία του. Στο περιθώριο της δημοσιογραφικής του εργασίας, στα διαλείμματα της έρευνας για την ελληνική μουσική ο συγγραφέας αποθηκεύει, διαρκώς επεξεργάζεται και τελειοποιεί εμπνεύσεις, ιδέες, κοινωνικές εξάρσεις και απογοητεύσεις, που τώρα πια, όπως ο ίδιος συχνά λέει, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να μοιραστεί με τους αναγνώστες του.

Όμορφη σκληρόδετη έκδοση με εξώφυλλο, οπισθόφυλλο και σχέδια της ζωγράφου Δέσποινας Καφενταράκη. Χαρακτηριστικά ολιγογράφος ο Η. Βολιότης – Καπετανάκης προσπαθεί στις τέσσερις συλλογές του βιβλίου του να καταγράφει αφαιρετικά συναισθηματικές εικόνες και παραστάσεις βιοτικές πάντα μέσα στον καμβά της κοινωνίας πιστεύοντας ότι ακόμα και η πιο προσωπική στιγμή πραγματώνεται καλλιτεχνικά μόνο σε διαρκή και δημιουργικό διάλογο με τις κοινωνικές συνθήκες και ανάγκες. Ίσως το άτιτλο ποίημα, που έγραψε  την μέρα των εξηκοστών γενεθλίων να συνοψίζει με μια έννοια αυθεντικά και σε μεγάλο βαθμό αδρά την κοινωνική και καλλιτεχνική του φιλοσοφία – πορεία. Ιδού το σχετικό απόσπασμα:

«….Εντός μου βράζει

τρέλα φρουμάζει

να μην αφήσω

δίχως ν΄ αντλήσω

κάθε ικμάδα

 στην χαραμάδα

τύχη, π’ ανοίγει

 πλέον επείγει

ύστατη νιότη

να δρέψεις ό,τι

ακόμα λάχει

το χάος να ’χει

όση θαμμένη

πνοή μου μένει

να βγαίνει στίχος

του κόσμου ήχος».

***

Η  Φ ρ α γ κ ο γ ι α ν ν ο ύ  και  ο  Ρ α σ κ ό λ ν ι κ ο β

ΠΟΙΑ ΣΧΕΣΗ μπορεί να έχουν η Χαδούλα η Φραγκογιαννού η διαβόητη «Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που (ΔΕΝ) γιορτάσαμε επισήμως τον έναν αιώνα από τον θάνατό του, και ο Ροντιόν Ρασκόλνικοβ του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, ο «Μεγαλέξανδρος», ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, ο Άρης Βελουχιώτης, ο Γιώργος Θεοτοκάς και η λεγόμενη «Γενιά του ’30», οι Αρχαίοι Τραγικοί, ο Μενέλαος Λουντέμης, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο Γιώργος Σεφέρης και ο Οδυσσέας Ελύτης; Μέγα λάθος θα διαπράξετε αν απαντήσετε: Απολύτως καμιά! Είναι η ζωή όλων αυτών, που δένει και….

Η συνέχεια επί του βιβλίου!

Ο δημοσιογράφος Ηλίας Βολιότης – Καπετανάκης εντρυφεί στα εμβληματικά έργα των δυο πιο αγαπημένων του επιζωής συγγραφέων, του  Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι: «Η φόνισσα»… εναντίον «Έγκλημα και τιμωρία». Μια σύντομη και προπαντός μεστή μελέτη για να μείνει  στην ελληνόφωνη γραμματεία το απόσταγμα της μέθεξης, της απόλαυσης,  του άφατης ομορφιάς ταξιδιού στα ρόδινα ακρογιάλια, στις φουρτουνιασμένες θάλασσες της φαντασίας του Κυρ Αλέξανδρου, τα όνειρα στο κύμα του ταλέντου του με κορυφαία την συγκλονιστική Χαδούλα την Φραγκογιαννού. Και το καινούριο, ως τώρα ανείπωτο για αυτήν, που ούτε καν έχει περάσει από το μυαλό άλλου εραστή της: Όλοι στον κόσμο προσκυνούν το «Έγκλημα και τιμωρία» επειδή δεν έχουν εισέτι γνωρίσει την «Φόνισσα», που βρίσκεται μερικά σκαλιά πιο πάνω στον λογοτεχνικό Παρνασσό.

***

Μ ο ύ σ α  Π ο λ ύ τ ρ ο π ο ς 

 Αφού εξαντλήθηκε στα βιβλιοπωλεία η πρώτη έκδοση: «ΜΟΥΣΑ ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΣ. Μελωδική και κοινωνική διαδρομή από το δημοτικό στο ρεμπέτικο», οι εκδόσεις «Μετρονόμος» παρουσιάζουν την δεύτερη έκδοση. Εμπλουτισμένη με  νεώτερες ανακαλύψεις, με σκληρό εξώφυλλο, χαρτί φιλικό στον αναγνώστη προ(σ)καλεί σε πανέμορφο μελωδικό ταξίδι. Και βέβαια ομάδα, που κερδίζει δεν αλλάζει: Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ. Ο ΣΩΤΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ φιλοτέχνησε σχέδια της εποχής, ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΛΑΖΑΚΗΣ φιγούρες  Καραγκιόζη.

Πρόκειται για την πληρέστερη, γλαφυρότερη, τα τελευταία χρόνια, ιστορική έρευνα για την ελληνική μουσική μέχρι το 1955. Από τους ομηρικούς ραψωδούς, Μούσα Πολύτροπος  ψυχαγωγεί, διασκεδάζει τους καημούς μας γεννώντας πρωτότυπο και πολυδιάστατο διαχρονικό έργο με το ταλέντο αμέτρητων ανώνυμων ή επώνυμων δημιουργών και εκτελεστών. Την μακρόχρονη αυτή πορεία παρακολουθεί ο συγγραφέας, από τις απώτατες πηγές του τραγουδιού, τους προπάτορες των δημοτικών ασμάτων, όπως διασώζονται στις πηγές και φθάνουν ως τις μέρες μας, μέχρι την ολοκλήρωση του παραγωγικού κύκλου του «ρεμπέτικου» τραγουδιού, ενός από τα μοναδικά στον κόσμο δημιουργήματα λαϊκού πολιτισμού κατά τον προηγούμενο αιώνα.

ΜΟΥΣΑ ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΣ και αενάως ρεμβομένη, γιατί το λαϊκό αστικό τραγούδι, το «ρεμπέτικο» είναι η  εναργέστερη φωτoγραφία της ελληνικής κoινωνίας, που καρκινοβατεί στην μηδέπoτε oρθoλoγιστικά, ανάλoγα με τις δυνατότητες και ανάγκες, επιτευχθείσα αστική συγκρότηση. Ο αδιάρρηκτoς ενoπoιητικός ιστός των ανθρώπων του λαoύ, όταν ξενόδουλες εξoυσίες σπέρνoυν αβυσσαλέoυς διχασμoύς, για να τoυς μεταβάλoυν  σε αδυσώπητoυς εχθρoύς και για να  τoυς ρημάζoυν ευκoλότερα. Το ακριβέστερο πoλιτιστικό βαρόμετρo της μνημειώδoυς  ανωριμότητας των εταίρων της εγχώριας ταξικής βεντέτας.

***

Τ ο υ  κ υ ρ ί ο υ  τ ο υ   η  φ ω ν ή

Οι εκδόσεις «Μετρονόμος» παρουσιάζουν την δουλειά του Ηλία Βολιότη-Καπετανάκη: «Η φωνή του κυρίου του. Ιστορία της  δισκογραφίας». Μια πρωτότυπη ξενάγηση στον όμορφο κόσμο του γραμμοφώνου και των «παιδιών» του, που γέμισαν για δεκαετίες τα γλέντια, την ζωή μας με όμορφες μελωδίες. Η μεγάλη περιπέτεια της παγκόσμιας, και της ελληνικής δισκογραφίας με επίκεντρο το εργοστάσιο της COLUMBIA, που το γκρέμισαν, αντί να το κάνουν μουσείο. Στο βιβλίο υπάρχουν οι μοναδικές πλέον στον κόσμο φωτογραφίες της COLUMBIA αφότου ήταν στα μπετά μέχρι τα σημερινά ερείπια. Και βέβαια εικόνες από όλες τις φάσεις της εκεί καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ο Γιώργος Καφενταράκης φιλοτέχνησε πίνακες ειδικά για το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο. Από τα περιεχόμενα:

Μέχρι τώρα όλοι ξέρουν ότι ο Θωμάς Έντισον ανακάλυψε το γραμμόφωνο, το 1877, πλην όμως αποδεικνύεται ότι πρώτος ηχογραφεί ανθρώπινη φωνή ο Εντουάρ Σκοτ ντε Μαρτενβίλ, 17 χρόνια νωρίτερα. Ο πρώτος στον κόσμο επαγγελματίας ηχολήπτης: Φρεντ Γκάισμπεργκ (1894). Οι πρώτοι ελληνικοί δίσκοι (γραμμένοι μόνο από την μια όψη) ηχογραφούνται το 1896 στην Νέα Υόρκη από τον τενόρο Μιχάλη Αραχτίτζη. Το 1917 η πρώτη ηχογράφηση μπουζουκιού στο Γκέρλιτς της Πρωσίας  από  Έλληνες αιχμαλώτους  του  Α’  Παγκοσμίου Πολέμου. Παίζει ο Κώστας Καλαμάρας από την Σύρο και  τραγουδά ο ανιψιός του μεγάλου λογοτέχνη Αλ. Παπαδιαμάντη, Απόστολος Παπαδιαμάντης. Την  ευθύνη των εγγραφών  έχει  ο    ελληνιστής καθηγητής Α. Χάιζενμπεργκ, πατέρας του διάσημου φυσικού.  Στις 19 Μαΐου 1896 δημοσιεύεται στην χώρα η πρώτη διαφήμιση γραμμοφώνων, εφημερίδα «Ακρόπολις». Στις 20 Δεκεμβρίου 1930 κυκλοφορούν οι πρώτοι δίσκοι γραμμοφώνου φτιαγμένοι από ελληνικά χέρια στο νεόδμητο εργοστάσιο της COLUMBIAστην Ριζούπολη. O τενόρος Μιχάλης Θωμάκος τραγουδά «Μαρούσκα» και  «Λωτός», δυο «ελληνοποιημένες» διεθνείς επιτυχίες της εποχής. Ο πρώτος Έλληνας ηχολήπτης είναι ο Ευάγγελος Αρεταίος (1906-1974). Ο πρώτος ελληνικός δίσκος 45 στροφών κυκλοφορεί στις 27 Ιανουαρίου 1958, «Η γερακίνα» και «Νησιώτικα συρτά» με την Ιωάννα Γεωργακοπούλου. Ο τελευταίος το 1980. Ο πρώτος  ελληνικός δίσκος 33 στροφών είναι: «Τραγουδήστε μαζί μας», δημοφιλή άσματα με γνωστούς τραγουδιστές (Μπιθικώτσης, Διονυσίου, κ.α.). Η ελληνική δισκογραφική είναι: Στις 78 στροφές 24.003 κομμάτια, στις 45 στροφές περίπου 28.000 και στις 33 περίπου 11.800 δίσκοι με 141.000 άσματα. Συνολικά ανέρχεται σε περίπου 195.000 ηχογραφήματα.  Στις  30 Απριλίου 1991 κλείνει οριστικά το ιστορικό εργοστάσιο δίσκων της COLUMBIA στην Ριζούπολη. Το Σαββάτο 13 και την Δευτέρα 15 Μαΐου 2006 το γκρεμίζουν λαθραία.

***

Μ ά γ κ ε ς  Α λ ή σ τ ο υ  Ε π ο χ ή ς

Μια γλαφυρή «κινηματογραφική ταινία» όπου παρελαύνουν δημιουργοί, έργα, κοινωνικές συνθήκες, ολόκληρη, αλησμόνητη εποχή, όχι σαν μουσειακή αναπόληση, αλλά με το πρίσμα της σύγχρονης αναζήτησης – ψυχαγωγίας: Πώς οι Μεγάλοι Παλιοί και η διαχρονική τους μελωδική κληρονομιά μπορούν να δίνουν απαντοχή και στα τωρινά μας βάσανα που δεν είναι λίγα, παρά την λαμπερή καταναλωτική βιτρίνα. Πώς θα  γίνουν αφετηρία για τις δικές μας εμπνεύσεις που ασφυκτικά συμπιέζονται στον βάλτο με τα πλαστικά είδωλα, αλλά ολοένα πιο συχνά ζητούν διέξοδο και νέα έκφραση.

Είκοσι τέσσερα «ρεμπέτικα» πορτρέτα, όσα και τα ελληνικά γράμματα. Το ζηλευτό αλφάβητο της λαϊκής μουσικής. Διόλου τυχαία το βιβλίο ξεκινά  με τον «πατριάρχη»  Μάρκο Βαμβακάρη, περιήγηση στην γενέτειρα και αφήγηση του γιου του Στέλιου, πώς ο πατέρας του με το μπουζούκι ζωγράφιζε πίνακες της ζωής. Πρωτοδημοσίευτα στοιχεία για άλλους μερακλήδες που άλλαξαν την πορεία της μουσικής: Ανέστος Δελιάς, Στράτος Παγιουμτζής, Γιώργος Κάβουρας, Βαγγέλης Παπάζογλου, μέσα από αφηγήσεις δικών τους ανθρώπων. Οι τελευταίες συναυλίες του Γιώργου Θεολογίτη-Κατσαρού. Αποκαλυπτικά κείμενα για τους Βασίλη Τσιτσάνη, Απόστολο Καλδάρα. Μοναδικοί τραγουδιστές: Πρόδρομος Τσαουσάκης, Στέλλα Χασκίλ,  Γ. Μπερνιδάκης -Μπαξεβάνης, Κώστας Χατζηχρήστος-Τσανάκος. Ο θρυλικός λυράρης Ανδρέας Ροδινός και ο σύντεκνός του Στέλιος Φουσταλιέρης. Ο ευπατρίδης του «ρεμπέτικου» Γιώργος Μητσάκης, οι «ξεχασμένοι» Κώστας Κανούλας, Σταύρος Παντελίδης, Τόλης Εσδράς. Οικογένειες μουσικών που χάραξαν την πορεία του τραγουδιού, Μανώλης και Ευαγγελία Μαργαρώνη. Ο τρυφερός καϊξής Απόστολος Χατζηχρήστος και το βιολί του Δημήτρη Σέμση-Σαλονικιού. Ο Σπύρος Καλφόπουλος, το τελευταίο άστρο πριν το ινδικό σκοτάδι και ο σαρκαστικός Χοντρο-Νάκος. Δεν θα μπορούσαν να λείψουν τα μεράκια από την  πατρίδα του συγγραφέα. Το θρυλικό κρασοπουλειό «Η Σκάλα» του Μιλάνου στον Βόλο, το παλιότερο λαϊκό ψυχαγωγείο της Ελλάδας.

***

Μ ο υ σ ι κ ό  Σ ε ρ γ ι ά ν ι

Μετά τα 24 πορτρέτα στους «Μάγκες Αλήστου Εποχής», βιογραφούνται άλλοι 22 καλλιτέχνες, συνθέτες, τραγουδιστές, στιχουργοί, παιχνιδιάτορες, σε μεστές, πρωτότυπες μονογραφίες με γλαφυρές αφηγήσεις των ίδιων ή των απογόνων τους και εκατοντάδες μοναδικές φωτογραφίες, που…  κινηματογραφούν αδρά μοναδική εποχή, όταν ο λαός έκανε όμορφα τραγούδια τα ντέρτια του και τους καημούς του. Κάτι, που λείπει τώρα στα δύσκολα χρόνια της αποξένωσης, του ραγιαδισμού, της Τρόικας και των Μνημονίων. «Μουσικό Σεργιάνι», σε ανάμνηση της δημοφιλούς και από σαράντα κύματα περασμένης πολύχρονης ομότιτλης εκπομπής του συγγραφέα στην Ελληνική Ραδιοφωνία της πάλαι ποτέ Ε.Ρ.Τ. Με εξώφυλλο τον πανέμορφο πίνακα του Πάνου Φειδάκη «Πρωτομαγιά», βιογραφούνται: Δημήτρης Γκόγκος-Μπαγιαντέρας, Κώστας Καπλάνης, Στέλιος Κηρομύτης, Ρένα Στάμου, Οδυσσέας Μοσχονάς, Γρηγόρης Ασίκης, Λάμπρος Λεονταρίδη, Ευάγγελος Σωφρονίου, Μιχάλης Τρίμης Νίκος Καλαϊτζής-Μπινταγιάλας, Γιώργος Φωτίδας, Τόλης Χάρμας, Δημήτρης Ρουμελιώτης, Γιάννης Τατασόπουλος, Στέλιος Δούσης, Θεόδωρος Δερβενιώτης, Γεράσιμος Κλουβάτος, Στέλιος Λαζάρου, Ευάγγελος Μπαλλής, Μιχάλης Χασαπάκης, Γιάννης Ήττος, Πέτρος Αυγέρης.

***

Αδέσποτες  Μελωδίες. Αείζωοι  λαϊκοί  καημοί

Την ελληνική κοινωνία μέσα από τα τραγούδια της φιλοδοξεί να παρουσιάσει στο νέο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μετρονόμος ο Ηλίας Βολιότης-Καπετανάκης: «Αδέσποτες Μελωδίες. Αείζωοι λαϊκοί καημοί». Όπως σημειώνει ο συγγραφέας δεν υπάρχει κοινωνική έκφανση, που ξεφεύγει από το Ρεμπέτικο, να μη σχολιάζεται αδρά, δωρικά με όμορφα τραγούδια. Έκδοση καλαίσθητη, σκληρόδετη. Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο εξαίρετοι πίνακες της ζωγράφου Εύας Μελά.

Στο πρώτο μέρος, «Εικονοπλαστική», ο μηχανισμός ρεμπέτικης δημιουργίας,  πόθεν η λέξη «ρεμπέτικο» και το ψυχογράφημα του ρεμπέτη μέσα από την ζωή και το έργο του Μάρκου Βαμβακάρη. Στο δεύτερο μέρος, «Αείζωα μέλη»,χαρακτηριστικές αδέσποτες μελωδίες,  κληρονομιά των λαών της Βαλκανικής, διατρέχουν την ψυχή μας, πλουτίζουν την μουσική. Στο τρίτο μέρος για πρώτη φορά ερευνώνται οι αμανέδες της Σμύρνης και της Πόλης. Τέλος στο τέταρτο μέρος «Πρόσωπα και γεγονότα», σταχυολογούνται τραγούδια, που γράφονται για πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις, που βιώνει ο λαός.

***

Ακριβές Στιγμές στη «Σκάλα του Μιλάνου»

Η ιστορία κάθε πόλης είναι ο βίος, η πολιτεία, προπαντός η δημιουργική προσφορά των κατοίκων της. Κυρίως η τελευταία, σαν έχει πανελλήνια, συχνά διεθνή εμβέλεια, χρειάζεται να αποτυπώνεται, να μένει «κτήμα εσαεί», να αποτελεί πηγή έμπνευσης στους επερχόμενους. Ποιος δεν γλέντησε ή δεν γνώρισε την «Σκάλα του Μιλάνου», το γραφικό βολιώτικο ταβερνάκι, το για τουλάχιστον 120 χρόνια κύτταρο αληθινής ψυχαγωγίας, στολίδι της πόλης. 0ι εκδόσεις «Βόλος» παρουσιάζουν: «Ακριβές στιγμές στη “Σκάλα του Μιλάνου”. Αυλαία μετά από 120 χρόνια», που έγραψε ο δημοσιογράφος Ηλίας Βολιότης-Καπετανάκης με συμβολή χαροκόπων, που πέρασαν αξέχαστες στιγμές με τις πενιές του Στέφανου, του Κάρολου, του Στάθη, του Νίκου Μιλάνου. Δεν ήταν  δυνατό να λείπει ο μνημειώδης ήχος της «Σκάλας». Την έκδοση συνοδεύει ψηφιακός δίσκος (cd), επιλογή από ερασιτεχνικές, αλλά μοναδικές ηχογραφήσεις, που έγιναν στο ταβερνείο. Η παρέα, που γλεντά καημούς, διασκεδάζει και δημιουργεί.

«Σε καμιά περίπτωση-σημειώνει ο συγγραφέας-δεν είναι στείρα, μίζερη αναπόληση παλιών ή πρόσφατων όμορφων ή μυθοποιημένων καταστάσεων για να ξορκίζουμε το ολοένα πιο άσχημο, με την συνενοχή όλων, αποκρουστικό σήμερα. Δεν είμαστε οπαδοί του κάθε πέρσι και καλύτερα. Εκτός από οφειλόμενα πνευματικά κόλλυβα στην μνήμη της μουσικής οικογένειας Μιλάνου, ας θεωρηθεί προσκλητήριο δράσης παραμενόντων γλεντιστών, που εξακολουθούν να ξεδιψούν, σε άνυδρες εποχές, με λαϊκό πολιτισμό. Γιατί “τίποτα δεν πάει χαμένο στην χαμένη σου ζωή” σαν η μνήμη συνδαυλίζει το μεράκι στην ψυχή». Βολιώτες και άλλοι, όλοι θαμώνες της «Σκάλας του Μιλάνου» θυμούνται, γράφουν, παίζουν, ζωγραφίζουν, ζουμάρουν αμέτρητες ακριβές στιγμές. Αφιλοκερδώς συνεργάσθηκαν, να αποτίσουν φόρο τιμής και να δώσουν εναρκτήριο λάκτισμα νέας σκυταλοδρομίας. Άφθονο σπόρο έσπειρε η «Σκάλα». Δεν σταματά η ανθοφορία.

——————————-

 Η σειρά «Λαϊκό Τραγούδι, η αυθεντική ιστορία» είναι συλλογικό έργο, με τις βιογραφίες του Γρηγόρη Μπιθικώτση, του Πάνου Γαβαλά, του Στέλιου Καζαντζίδη και του Στράτου Διονυσίου, με εκτενείς αναφορές στην ατμόσφαιρα κάθε εποχής αναφοράς. Τέλος τα τρία βιβλία στις εκδόσεις «.Α. Α. Λιβάνη» είναι πρωτόλεια και δεν εντάσσονται στην πνευματική προίκα, ας θεωρηθούν προγύμνασμα για την κατοπινή ερευνητική δράση και το συγγραφικό μου έργο.